Fraudemeldpunten in de gezondheidszorg, gelanceerd door Riziv en ziekenfondsen, moeten jaarlijks 25 miljoen opleveren. Fraude is altijd uit den boze, maar een krant verpakte het alvast zo: 'Kliklijn voor sjoemelende dokters'. Sjoemelen en dokters, het gaat erin als zoete koek. Radio 1 nam de voorzet olijk over met de vraag: "is uw dokter een sjoemelaar?", om het debat aan te zwengelen.
Het idee van een meldpunt is niet nieuw. Nederland kent er al een. In totaal liepen al 20.000 meldingen binnen, vooral van patiënten zelf. Over genezen en hulpmiddelen, over verpleging in thuiszorg plus administratieve lasten, en over ziekenhuizen. Het geeft meteen ook aan dat fraude zich niet beperkt tot dokters, al verengen sommigen graag zo het debat. De vorige controle van de inspectiedienst DGEC toonde al aan dat fraude welig tiert in de thuiszorg.
Michiel Callens (CM) wijst erop dat artsen uiteraard over therapeutische vrijheid beschikken, maar onterecht aangerekende ondezoeken/prestaties moeten eruit. De meldpunten worden nog gefinetuned In deze besparingstijden moeten we elke euro twee keer omdraaien, niets op tegen. Alle verspilling is uit den boze, ook in de gezondheidszorg. Maar wanneer ontaardt dit in een heksenjacht? Iedereen die iets meldt, blijft gegarandeerd anoniem. En dan worden artsen en andere gezondheidswerkers makkelijke schietschijven. De klassieke pijlen die op artsen en ziekenhuizen eenzijdig worden afgeschoten, liggen ook nu weer klaar: onterecht aangerekende supplementen, zwart geld, overbodige onderzoeken, ondoorzichtige ziekenhuisfacturen. Doet het ook goed bij het grote publiek.
Misschien moet de overheid ook eens een meldpunt organiseren over de onderfinanciering van de ziekenhuizen. Of over kafkajaanse administratie. Ooit pakte Vincent Van Quickenborne (Open VLD) uit met een kafkameter om die vermaledijde administratie terug te dringen. Spectaculair en mediatiek. Maar achteraf nooit nog wat van gehoord.
Bvas: "De ziekenfondsen willen zelf bepalen wat onze patiënten als behandeling mogen krijgen."
De reactie van de Bvas liegt er niet om: overconsumptie en misbruik zijn ontoelaatbaar, maar een kliklijn gaat meer dan een stap te ver. Het schaadt de arts-patiëntrelatie. Marc Moens, voorzitter: "Het voltallige artsenkorps wordt in de media afgeschilderd als fraudeurs. Een onverdiende kaakslag voor de overgrote meerderheid van collega's die volledig correct werkt, maar dergelijke desinformatie verkoopt nu eenmaal goed."
"In het ontwerp van actieplan dat het Rijksinstituut voor Ziekte en Invaliditeitsverzekering deze week voorstelde eisen de mutualiteiten alle diagnoses van de patiënten op ten behoeve van hun adviserende artsen. Ze willen zelf bepalen wat hun leden, onze patiënten, nog als behandeling mogen krijgen. Een door de mutualiteiten georganiseerde kookboekgeneeskunde met andere woorden. Als de patiënt buiten de norm valt, dan zal hij pech hebben gehad. Een verzekeraar – want dat zijn de mutualiteiten - heeft geen recht op de diagnoses van onze patiënten. Patiëntenselectie wordt dan een reëel gevaar." Aan de therapeutische vrijheid van de artsen mag uiteraard niet worden getornd.
De ziekenfondsen krijgen lik op stuk: "Zij verkopen verzekeringen, zetelen in tal van raden van bestuur van ziekenhuizen, baten honderden apotheken uit, mediatheken en thuiszorgwinkels en dergelijk meer. Als er al fraude en overconsumptie zou bestaan, dan zijn zij daar volop bij betrokken."
Ook minister De Block voelde zich geroepen om te reageren op dit dreigend proefballonnetje. Al sussend sprak ze dat het enkel gaat over een studie en mocht het systeem van kracht worden , "dan zal het zeker niet om anonieme meldingen gaan." Wordt ongetwijfeld vervolgd.
