"Gebrek aan moed om de boel eens van scratch te bekijken en te formuleren, weinig of niet innovatief. Veel moet nog bestudeerd worden, klinkt het herhaaldelijk in het voorstel. En op een aantal vragen moet de politiek antwoorden: er zit blijkbaar geen big bang aan te komen in de nomenclatuurhervorming", luidt de kritiek van een insider.

"Misschien is het nomenclatuurvoorstel van de professoren Pirson-Leclercq (ULB) ook veeleer een Waalse manier om de zaken te bekijken", oppert onze bron. Maar die bron is alvast weinig enthousiast over de zogenaamde 'wetenschappelijke onderbouw' die de professoren aanbrachten. Hun methodologie is intussen goedgekeurd door het Verzekeringscomité, de artsen en de FOD Volksgezondheid (zie ook ons interview met Maggie De Block, nvdr). 

De overeenkomst die het Verzekeringscomité (Riziv) sloot om de nomenclatuur te hervormen, roept niet alleen een gevoel van teleurstelling op, maar "ik vraag mij af of iemand niet hiertegen moet ingaan."

Wat zijn de belangrijkste punten van kritiek?

Oud huis hertimmerd en bepleisterd

"Het blijft opnieuw een oud huis dat vertimmerd en bepleisterd wordt. Zo blijft men nog steeds met kenletters K/N/I… werken: wat is het nut daarvan?"

"Het fee-for-service systeem van verloning wordt niet verlaten, zelfs niet gedeeltelijk terwijl dat nochtans de grote boosdoener is in de actuele gezondheidszorg want deze aanbodgestuurde geneeskunde leidt tot plethora voor goed-verdienende specialismen en tekorten bij de andere. Verder wordt de zorg zo onbetaalbaar door de vergrijzing en meer complexe zorgvragen."

"De fee-for-service volledig aanhouden is niet te rijmen met intenties om meer en meer laagvariabele zorg te ontwikkelen. Die invoering van de laagvariabele zorg is ook al weinig doordacht in die zin dat echte bundled payments op de volledige zorgcyclus slaan; door nu enkel het hospitalisatiegedeelte eruit te halen worden extra kosten mogelijk afgewenteld naar pre- en post-opnameperiodes met een reële kans op kwaliteitsverlaging."

"Het hele project zal minstens twee tot drie jaren vergen en intussen gebeurt wellicht niets" (Maggie De Block stelde steeds voorop dat deze omwenteling minstens twee legislaturen in beslag zou nemen, nvdr.)

"Er wordt veel belang gehecht aan overleg, bevraging, validatie met/door artsen. Zoals de mentaliteit er nu uitziet is de kans groot dat alle prestaties als ‘zeer zwaar’, ‘zeer risicovol’ etc. beoordeeld zullen worden, cfr. discussie zware beroepen."

Te stroef voor innovatie

"Er wordt nog  steeds gedacht in functie van disciplines; bepaalde budgetten voor bepaalde disciplines. Dat verkleint de kans op (snel reageren op) innovatie. Zo dacht men in 1990 niet dat endovasculaire heelkunde een enorme vlucht zou kennen, in 2000 was er nog geen sprake van robots…"

"De raadplegingen en toezichtshonoraria worden in eerste instantie niet meegenomen. Nochtans betekent dit voor een aantal artsen-disciplines een heel belangrijke bron van inkomsten. Als men alle artsen binnen een bepaalde vork gelijkaardig wenst te verlonen, dan moet dit zeker meegenomen worden!"

"Men blijft de vraag stellen of zuivere prestatiegebonden honoraria en anderzijds werkingshonoraria wel dienen gesplitst te worden. Elke weldenkende mens zou voor deze splitsing moeten zijn. Stel dat kosten veranderen, is er dan voldoende ruimte  om dit snel te corrigeren? Denk aan genetisch onderzoek dat veel goedkoper werd de laatste jaren."

Het eerder pessimistische besluit luidt dan ook: eens te meer veel tijdverlies en half werk op langere termijn...