Een generatieconflict van een oudere huisarts die zijn manier van communiceren wil opleggen aan jongere collega’s. Waarbij de jongeren aan het langste eind trekken. Een ander generatieconflict over work-lifebalans door de pensionering van oudere artsen. Waarbij jongere artsen dan weer het onderspit delven… Beide conflicten hebben ook te maken met de werkorganisatie.

In deze drukke tijden wil iedereen alle mogelijke rompslomp vermijden en desnoods andere partijen doen plooien naar het eigen strakke werkschema. De twee kwesties zijn daar een uitdrukking van en moesten hun beslag krijgen voor de Orde van West-Vlaanderen.

Eerst een vraag over de feedback van week- en weekendwachten. Aanleiding was een mail van een huisarts aan collega’s van dezelfde wachtdienst: “Bij deze wil ik er jullie op wijzen dat er steeds in de voormiddag naar mij getelefoneerd of gemaild moet worden voor een contact met de patiënt. Er is geen andere manier om mij op de hoogte te brengen.(…) Ik moest vandaag, dindsdag, nog horen van een patiënt dat zij afgelopen weekend was doorgestuurd naar het ziekenhuis.”

De oudere huisarts wil dus de jongere collega's zijn werkwijze opleggen terwijl zij andere werkmethodes hanteren. Hun vraag: “Kan deze dokter eisen dat wij hem bellen op maandagvoormiddag in verband met de geziene patiënten of volstaat het dat wij een wachtdienstverslag sturen via eHealth?

eHealth kan, behalve bij overlijden

De Orde (provinciale raad) verwijst expliciet naar het ‘collegialiteitsargument’: de patiënt die gezien werd tijdens de wachtdienst, kan doorgegeven worden via eender welk medium. Via eHealth is dus zeker voldoende (als eHealth werkt uiteraard, red.). Uitzondering is een overlijden. Dan is het wenselijk om de arts hierover telefonisch in te lichten.

Work-lifebalans

Het tweede geval heeft kennelijk te maken met de work-lifebalans die conflicteert met de service naar de patiënt en plaatselijke huisartsentekorten, veroorzaakt door oudere artsen die met pensioen gaan en doorgaans een ander werkvolume verzetten dan de nieuwe generatie.

Vandaar de vraag om advies van een jonge huisarts die werkt in een groepspraktijk: “Door het wegvallen van behoorlijk wat huisartsen die op pensioen gaan, stijgt de werkdruk behoorlijk (…) het wordt steeds moeilijker om aan de vraag naar huisbezoeken te kunnen beantwoorden en dit vooral buiten een straal van 3km buiten de praktijk. (…) Mag je als huisarts een gmd aanleggen bij een patiënt aan wie je niet kan garanderen in te staan voor een huisbezoek, indien gewenst? (…) Uiteraard is er steeds permanentie op de praktijk.

Njet

De Orde vindt kennelijk dat de jonge arts hier van twee walletjes wil eten. Er zijn grenzen. Ofwel het volledige gmd-pakket dus, ofwel niets: “Het beheer van het gmd impliceert de volledige verstrekking van de zorg, zowel thuis bij de patiënt als in de consultatieruimte.” Kwestie van niet te vergeten dat de patiënt centraal staat.