Dr. Lieselot Brepoels reageert op een artikel verschenen in SP 227 over het debat georganiseerd door de Bvas. "Hoewel ik begrijp waar de boodschap vandaan komt, vind ik dit een zeer problematische zienswijze. De ziekenhuisorganisatie en zijn (in)efficiënties is wel degelijk ons probleem als artsen."

Een ziekenhuis is eigenlijk net als een winkelcentrum. Elke arts/discipline heeft zijn eigen winkeltje en er is ook een globale organisatie die zorgt voor de parking en dat de koepel proper blijft. Elke discipline heeft er belang bij dat de winkeltjes links en rechts goed draaien en als de winkeltjes het goed doen, doet ook de ganse organisatie het goed en wordt de roltrap hersteld.

Het is eigenlijk simpel: hetgeen gebeurt in een ziekenhuis, is wat wij als artsen beslissen dat er gebeurt. Wij beslissen met welke implantaten of medicatie er gewerkt wordt, hoeveel en op welke manier het personeel wordt ingezet. Als wij een half uur te laat toekomen in het OK, staat er 3 man met zijn vingers te draaien op kosten van de organisatie, als wij besluiten slechts om 20u ’s avonds te komen toeren (nadat we onze privé raadpleging hebben afgesloten), draait de werking van de verpleegteams in de soep. Wij maken de efficiënties én de inefficiënties.

Directies creëren soms voor zichzelf een ideaalbeeld waarbij wij als artsen netjes binnen de lijntjes lopen. Ze bouwen daarvoor extra middenkader of commissies, creëren nieuwe regeltjes en kwaliteitssystemen, en als die het niet aankunnen, schakelen ze zelfverklaarde managers en dure consultancy in die ons komen vertellen wat we eigenlijk al weten. Als reactie graven wij als artsen ons in achter een muur van “zelfstandigheid” en “therapeutische vrijheid”, de dynamiek daarmee versterkend. Het ganse pakket bestaande uit onze inefficiënties, middenkader, regelneverij en (godbetert) consultancy, komt vervolgens als een financiële molensteen rond de nek te hangen van hetzelfde artsenkorps.

Gelukkig zijn er binnen een artsenkorps veel oprecht geëngageerde artsen, die het inzicht delen dat als het goed gaat met het ziekenhuis, het ook goed gaat met zijn artsen. Die inzien dat in het bestrijden van die inefficiënties, artsen wel degelijk een primordiale rol spelen. Ziekenhuisartsen die op een constructieve manier aan het werk gaan met de ganse ziekenhuisorganisatie. Dit artikel doet tekort aan deze geëngageerde artsen. De inefficiënties binnen het ziekenhuis zijn wél ons probleem, want het ziekenhuis, dat zijn wij.

> Lees hier het artikel in SP 227 blz 3