In MediSfeer deze week geven dr. Roel Van Giel (AADM) en dr. Jeroen van den Brandt (Domus Medica) hun visie over de werkverhouding tussen (intra- en extramurale) specialist en huisarts in de toekomst. "Heel wat van de problemen waar we vandaag mee geconfronteerd worden, zijn het gevolg van de onwil of onkunde van de traditionele artsensyndicaten om tien jaar geleden de hervormingen door te voeren die nodig waren."

Roel Van Giel: “Voor ons is de specialist complementair. Rond chronische zorg en andere samenwerkingswijzen zullen we vooral goede afspraken moeten maken. Met een ziekenhuis is het als eerste lijn makkelijker om afspraken te maken dan met ambulante specialisten want je kan ineens afspreken met een grote groep specialisten. Die ambulante specialisten zullen zich toch wat op één lijn moeten zetten met afspraken gemaakt in de ziekenhuizen. Dat er meer consultaties zullen komen ambulant of in een aantal poliklinieken is voor een aantal disciplines ook wel begrijpelijk. Denk alleen maar aan chronisch zieken die soms moeilijker de grotere afstanden naar het ziekenhuis kunnen afleggen.”

Jeroen van den Brandt: “Voor de huisarts is ook zijn of haar concrete meerwaarde van tel. We zijn in onze regio samen met pediaters en psychiaters bezig om kwetsbare gezinnen meer vast te pakken. Transmurale toenadering is daar mogelijk als die leidt tot een meerwaarde voor de patiënt. Ik veronderstel dat de specialisten ook hongeren naar die meerwaarde. We hebben dat allemaal gevoeld tijdens covid waarbij die muurtjes wegvielen. Met onze collega’s geriaters die vanuit hun expertise outreachend werden ingezet, hebben we dat ook gemerkt. Dat zijn toekomstmodellen.”

"Artsensyndicaten: onnoemelijk veel macht"

Jeroen van den Brandt werd onlangs tot nieuwe voorzitter van Domus Medica verkozen in opvolging van Roel Van Giel. Die laatste liet bij zijn afscheidstoespraak onder meer het volgende noteren: "“De sociale partners (en voor de artsen zijn dat de artsensyndicaten) hebben onnoemelijk veel macht (tenzij men die blindelings weggeeft door te dreigen om de conventieakkoorden op te zeggen)."

"Zij beheren autonoom tien miljard euro. Tien miljard belastinggeld dat verdeeld wordt onder de artsen. Ik vind dat artsen hen hier meer op mogen afrekenen. Want heel wat van de problemen waar we vandaag mee geconfronteerd worden, zijn het gevolg van de onwil of onkunde van de traditionele artsensyndicaten om tien jaar geleden de hervormingen door te voeren die nodig waren om het systeem vandaag overeind te houden en die perfect voorspelbaar waren. Populair maak je je daar initieel niet mee want iedere verandering roept weerstand op maar op lange termijn wordt die durf, die vooruitziendheid altijd beloond.”

"Hoe het stevigst wegen?"

AADM mag dan als artsensyndicaat op dit moment wettelijk uitgesloten zijn aan de deelname van de volgende syndicale verkiezingen, Roel Van Giel gooit de handdoek nog niet in de ring: "De deelnamecriteria aan de syndicale verkiezingen zijn op vraag van de andere syndicaten destijds gewijzigd met de steun van het toenmalige kabinet, zodat we met AADM  niet meer voldeden. We bewandelden daarover een aantal denksporen, sommige met en andere zonder succes, en we zullen daarover binnenkort communiceren, wat onze zienswijze op de toekomst betreft. We bekeken de kwestie zowel vanuit de toekomst van AADM zelf als vanuit de vraag wat artsen eigenlijk nodig hebben. Hoe we dus als artsenvertegenwoordigers het stevigst kunnen wegen.”

> Het volledige interview leest u hier.