Het Grondwettelijk Hof heeft beslist om twee vragen tot schorsing van het Vlaamse decreet op de quarantaine en contactopsporing in het kader van de maatregelen tegen COVID-19, te verwerpen. Volgens het Hof kunnen de verzoekende partijen niet aantonen dat de onmiddellijke toepassing van de bepaling hen een moeilijk te herstellen nadeel berokkent.
Het decreet waarover het gaat, is er een dat de Vlaamse Gemeenschap op 18 december van vorig jaar aanpaste in de strijd tegen de coronapandemie. Het voerde enerzijds verplichte afzondering in, waarvan de naleving werd gecontroleerd en niet-naleving strafbaar werd gesteld. Het decreet voorzag ook in de uitwisseling van persoonsgegevens met de gemeenten over de identiteit van diegene die in afzondering moet, waar dat gebeurt en hoe lang.
"Vrijheidsberoving"
Twee particulieren dienden tegen dat decreet twee afzonderlijke verzoekschriften tot schorsing en vernietiging in. Ze moesten daarvoor aantonen dat de uitvoering van dit decreet hen een moeilijk te herstellen nadeel kan berokkenen. Beide partijen voerden als dat nadeel "vrijheidsberoving" aan.
Het Hof hield voor zijn arrest rekening met de context, de aard, de duur en de gevolgen van de vrijheidsbeperkende maatregelen. Zo verwijst de rechtbank onder meer naar de epidemiologische realiteit, de besmettelijkheid van het virus, het feit dat de maatregel niet gepaard gaat met fysieke dwang en dat de plaats van de afzondering niet wordt opgelegd door de overheid, maar vrij kan worden gekozen door de betrokkene.
In zijn conclusie oordeelt het Hof, in twee afzonderlijke arresten, "dat de verzoekende partijen niet aantonen dat de onmiddellijke toepassing van de bestreden bepaling hen een moeilijk te herstellen ernstig nadeel kan berokkenen en verwerpt het bijgevolg de vorderingen tot schorsing". Het dient nu nog uitspraak te doen over de beroepen tot vernietiging.
