Om uit deze crisis te geraken is het belangrijk de angstneurose te overstijgen en op zoek te gaan naar betere oplossingen. Dat schrijft dr. Annemie Dom.

"Als huisarts kan je roepen dat de werkdruk te hoog wordt, dat het testbeleid niet werkt. Als moeder kan je roepen dat de mondmaskerplicht bij jonge kinderen een zinloze maatregel is en dat de scholen moeten open blijven. Als ongevaccineerde burger kan je roepen dat het niet jouw schuld is en dat ook gevaccineerden ICbedden bezetten.  Wat haalt dit alles uit?"

"Weerstand roept weerstand op. Er zal altijd iemand zijn die een andere mening is toegedaan of harder roept."

"Om betere oplossingen te vinden is het belangrijk om logisch na te denken en te leren uit het verleden."

"Hét grootste probleem als gevolg van dit virus  is de overbelasting van de zorg waardoor de ICbedden worden bezet door ernstig zieke COVIDpatiënten en de niet-dringende zorg moet worden uitgesteld. Over het woord niet-dringend kan worden gediscussieerd."

"Hoe kunnen we ervoor zorgen dat besmette personen niét ernstig ziek worden?"

"Om deze vraag te kunnen beantwoorden is het belangrijk te kijken naar het ziekteproces en de mogelijke oplossingen die tot op heden werden uitgeprobeerd."

"Omdat vaccins in het verleden grote voordelen hebben opgeleverd voor de volksgezondheid was de ontwikkeling van een vaccin een logische keuze. Op populatieniveau leek dit de beste keuze, op individueel niveau was dit minder duidelijk."

"Ondertussen weten we dat deze vaccins de transmissie niet verhinderen en dat mensen ondanks vaccinatie nog ernstig ziek kunnen worden."

"Hoe komt dit dan en hoe kunnen we het oplossen? Hoe kunnen we er als huisarts voor zorgen dat onze patiënten niet in het ziekenhuis terecht komen?"

"Om een antwoord te vinden ben ik gaan zoeken in de literatuur. Er is  veel informatie te vinden zowel wat betreft de pathofysiologie als de mogelijke behandelingen."

"Ik vond echter geen antwoord op de vraag waarom de ene persoon ernstig ziek wordt en de ander zo goed als geen symptomen vertoont. Er zijn duidelijk beinvloedende factoren zoals overgewicht of onderliggende CV- aandoeningen maar niet elke patiënt met dergelijke aandoeningen wordt ernstig ziek.  Evenmin vond ik een behandelprotocol dat we als huisarts zouden kunnen gebruiken."

Zuid-Afrika

"Tot ik enkele dagen geleden een live gesprek volgde met Dr Shankara Chetty. Een Zuid-Afrikaanse huisarts die vanaf het begin van de coronacrisis gestart is met de observatie en het onderzoeken van zijn COVIDpatiënten. Opmerkelijk is het feit dat deze arts ondertussen meer dan 4000 coronapatiënten heeft behandeld zonder één overlijden."

"Hij kwam tot de conclusie dat de diversiteit aan symptomen, de ongebruikelijke klinische presentaties en de abnormale uitkomstmaten niet konden worden verklaard door een virale infectie alleen."

"Hij ontdekte dat de ziekte in feite bestond uit 2 belangrijke fases: een eerste fase die ongeveer 7 dagen duurt en die de typische kenmerken vertoont van een virale infectie en een tweede fase die begint op de 8ste dag en die werd gekenmerkt door een type1 overgevoeligheidsreactie. Dit soort overgevoeligheidsreacties kenmerkt zich door een initiële acute fase die enkele uren tot enkele dagen kan duren en die mild tot fataal kan verlopen. Soms wordt deze gevolgd door een late fase van celschade en andere immuunreacties."

"Verschillende personen zullen op een verschillende manier reageren op hetzelfde allergeen, in dit geval het spike-eiwit van het virus."

Overgevoeligheidsreactie

"Hij stelde dat de eerste 7 dagen na infectie zich kenmerken door symptomen die passen bij een gewone respiratoire infectie maar dat op dag 8 een type1 overgevoeligheidsreactie kan ontstaan die niet gerelateerd is aan leeftijd of comorbiditeiten maar waarbij de maturiteit van het immuunsysteem of het gebrek hieraan en  genetische predispositie een rol spelen."

"Deze zienswijze kan ook ook het SIRSbeeld met DIC dat bij veel gehospitaliseerde patiënten gezien wordt verklaren."

"In respons op zijn bevindingen ontwikkelde hij een behandelprotocol waarbij hij inzette op educatie van zijn patiënten en hen vroeg contact met hem op te nemen wanneer het ziektebeeld moest veranderen op dag 8. Indien dit het geval was starte hij een behandeling die bestond uit cortocosteroïden, een antihistaminicum en een leucotriëne receptor agonist."

"De resultaten waren bemoedigend, alle ernstig zieke patiënten die zijn behandelprotocol volgden herstelden na drie dagen."

Behandelprotocol uittesten

"Ik weet niet of dit dé oplossing zal zijn om uit deze crisis te geraken."

"Als huisarts wil ik graag meewerken om dit behandelprotocol verder uit te testen en te optimaliseren. Als we op deze manier de ziekenhuizen zouden kunnen ontlasten zijn we al een grote stap vooruit."