De Tijd keek een 'vertrouwelijke' nota in over de ziekenhuisnetwerken. Daarin weinig nieuws: De Block geeft zoveel mogelijk speelruimte bij de netwerking, te verwachten van een liberale minister. "Enkel als netwerken worden gevormd die geen steek houden of als een ziekenhuis uit de boot dreigt te vallen, grijpen we in.'"

Onder de ietwat misleidende titel "De Block duwt revolutie in ziekenhuiswereld door" schuilt eigenlijk een boodschap die het omgekeerde zegt: de ziekenhuiswereld zelf moet de klus klaren wat netwerkvorming betreft. Maar dat was al langer geweten: de minister is voor een bottom-upbenadering. Voordeel: haar aanpak blijkt de werken wat de stimulering van het debat betreft en de pogingen tot zelfregulering van de sector.

De andere kant van de medaille is dat niet overal een even grote bereidheid bestaat om moedige beslissingen te nemen. En dat dus soms halfslachtige oplossingen uit de bus kunnen komen die op termijn geen oplossingen bieden.  Dan zal de minister toch moeten ingrijpen. Maar intussen is kostbare tijd verloren gegaan. 

Politieke moed

"Ik heb er vertrouwen in dat de ziekenhuizen de delicate beslissingen zelf nemen", aldus De Block. De politieke moed die van beleidsmensen wordt verwacht, schuift ze op die manier volledig door naar de sector zelf. Als dat uitmondt in een territoriumgevecht, is de kans reëel dat de groten het halen van de kleintjes. Of dat er weinig tot niets gebeurt. Zeker in Wallonië waar men iets meer met lange tanden het netwerkprogramma verorbert, zit dat erin.

De liberale minister houdt wel een slag om de arm: 'Als er netwerken worden gevormd die geen steek houden of als een ziekenhuis uit de boot dreigt te vallen, grijpen we in.' Kan zijn. Maar intussen schakelen we langzaam maar zeker over naar verkiezingsmodus. Vanaf 2018 worden harde maatregelen flink moeilijker. Al zegt een spreekwoord dat de minister als arts niet onbekend in de oren zal klinken: "Zachte heelmeesters maken stinkende wonden."

> Lees ook: Radiotherapie : De Block krabbelt terug