Volgens Wim Schippers, voorzitter van de Wachtpost Regio Turnhout, werden de artsensyndicaten in een wurggreep gehouden: zelf besparen op de teleconsultatie of andere zorgverleners hun broodnodige index afnemen. 

“Als blijkt dat het budget effectief ontoereikend is voor onze evoluerende eerstelijnszorg, welk deel van ons inkomen moeten we dan volgend jaar schrappen? En waar houdt het dan op,” vraagt hij zich af. “Deze manier van werken is niet respectvol naar huisartsen die elke dag naar oplossingen zoeken om de oplopende zorgvragen verwerkt te krijgen.” 

Pleit u er dan voor om op een andere manier naar het gezondheidsbudget te kijken? 

“Ja, het wordt tijd dat bepaalde krijtlijnen hertekend worden. Tijd dat men een gezond plan voor de zorg van de toekomst durft opstellen. In bepaalde sectoren is er een substantiële overconsumptie - waarbij de telefonische consultaties overigens helemaal in het niets vallen - terwijl verschillende zorgverleners in de eerste lijn naar steeds hogere graden van efficiëntie worden geduwd. En dan vraagt men zich af waar de uitstroom bij verpleegkundigen of huisartsen vandaan komt. Is dat het soort zorg dat we zelf later willen krijgen?”

In welke mate is de werkbelasting op de wachtpost toegenomen sinds 15 februari? 

“We hebben noodgedwongen het werktempo hoger gelegd en eventuele pauzemomenten ingekort of geschrapt. De werkdruk neemt terug toe en bovendien is er ook de impact op de voldoening van het werk. We krijgen terug meer te maken met 'planbare zorg' die strikt gezien niet thuishoort in de wachtpost. Zulke zorgvragen kunnen perfect wachten tot de volgende werkdag van de eigen huisarts of kunnen door de patiënt zelf opgelost worden.”

Maar je kan nu eenmaal niet vermijden dat patiënten ongerust zijn?

“Nee, dat klopt. Wat dat betreft is er nog een hele weg af te leggen qua empowerment en sensibilisering van de Belgische patiënt. We kunnen dat niet bruuskeren. Je kiest niet om ongerust te zijn en dat proces zal enkel veranderen als mensen gehoord worden en goede informatie krijgen. Maar met de telefonische consultaties kon vaak een stuk ongerustheid worden weggenomen en droegen we ook bij aan de bewustwording rond goeie zelfzorg en het indijken van medicalisering.” 

 Merkt u dat de maatregel een negatief effect heeft op de sfeer onder collega’s?

“Het is opnieuw vroeg voor harde conclusies, maar je voelt bij vele collega's dat de eenzijdig doorgevoerde maatregel in een infectieseizoen en tegen een achtergrond van een huisartsentekort, waarbij iedereen de zorgverlening al zo efficiënt mogelijk probeerde in te plannen, hard is binnengekomen. In een huisartsenarme regio zoals de onze was de doorgedreven telefonische triage ook een extra troef om de werkbelasting tijdens de wachtdienst - maar ook in onze praktijken - beheersbaar te maken en de druk op startende artsen en artsen in opleiding te beperken, zodat ze zich voor langere tijd in onze regio vestigen. We zetten hier sterk op in en hebben uiteraard nog andere troefkaarten, maar geholpen heeft deze maatregel zeker niet.”

Komt dit over als een gebrek aan waardering voor huisartsen?

“Het kadert in een breder gevoel van gebrek aan ondersteuning en lange termijn visie. Men wil ons vaak nogal gratuit neerzetten als geldwolven, terwijl de meeste huisartsen vooral oplossingen zoeken om hun patiënten met zo hoog mogelijke kwaliteit van zorg verder te helpen. Hoe verklaar je anders dat zoveel artsen vragende partij zijn om de kortste en gemakkelijkste consulten (lees: enkel voor een ongeschiktheidsattest) af te schaffen. Dat is alleszins niet voor hun eigen portefeuille. Maar die perceptie maakt het op beleidsniveau gemakkelijker om te berusten en niet aan reflectie te doen. Dat terwijl we samen aan een positief verhaal willen schrijven, met een sterke eerstelijnszorg en goed ondersteunde huisartsenpraktijken!”

Lees ook : “Afschaffing teleconsultatie in onze wachtpost kost het Riziv honderdduizenden euro’s”