In het kamerdebat ziekenhuisnetwerken vroeg dr. Jan Vercammen respect voor de bestaande tweetalige zorgverlening in het ingewikkelde kluwen van Brussel.
Volgens het ontwerp zullen maximaal drie netwerken van de maximaal vier Brusselse netwerken behoren tot de erkenningsbevoegdheid van verschillende overheden. Ze zullen gezamenlijk erkend worden door meerdere overheden: het Waals Gewest, de Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie, de Franse Gemeenschapscommissie en de Franse Gemeenschap.
Ander taalregime
Het taalregime is wel anders voor de ziekenhuizen erkend door de Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie dan voor de ziekenhuizen erkend door het Waalse Gewest, de Franse Gemeenschapscommissie en de Franse Gemeenschap. De eerste ziekenhuizen moeten over zorgverlening in twee talen beschikken, niet alleen in het Frans maar ook in het Nederlands. De ziekenhuizen erkend door het Waalse Gewest, de Franse Gemeenschapscommissie en de Franse Gemeenschap, zijn eentalig Frans.
Dat kan een impact hebben op de zorg die aangeboden wordt aan de Nederlandstalige inwoners van Brussel, meent Vercammen. “Stel bijvoorbeeld dat een van de Iris-ziekenhuizen erkend door de Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie, een dienst urologie aanbiedt. Die dienst is dan wettelijk gezien tweetalig. In het kader van het netwerk kan echter besloten worden dat die dienst urologie om rationaliseringsredenen in het netwerk gecentraliseerd wordt in een ziekenhuis dat eentalig Frans is. Het is duidelijk dat dat afbreuk zou doen aan het tweetalig karakter van de zorg in het Brusselse Gewest.”
“Zonder de kwestie op te blazen, willen we toch onderstrepen dat in het kader van de netwerken waaronder tweetalige ziekenhuizen onder toezicht van de Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie samenvallen met eentalig Franse ziekenhuizen, de erkenning van een dergelijk netwerk geen afbreuk mag doen aan de bestaande tweetalige zorgverlening die wordt aangeboden door het ziekenhuis dat erkend werd door de Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie.”
Wettelijk verbod
Dat is ook een wettelijk verbod, opgenomen in artikel 5bis van de bijzondere wet van 12 januari 1989 over de Brusselse instellingen. Dat artikel bepaalt immers dat ordonnanties, reglementen en administratieve handelingen geen afbreuk mogen doen aan het tweetalige karakter noch aan de bestaande garanties die personen van de Nederlandse en de Franse taalaanhorigheid genieten in de gemeenten van het Brusselse Gewest.