Het pleidooi van de Orde voor een systeem met een wettelijk verplichte vaste huisarts naar keuze, stuitte op weerstand bij de Bvas en GBO (Franstalige huisartsenvleugel van het Kartel). Ook de Gentse vakgroep huisartsgeneeskunde (Prof. De Maeseneer) laat hierover van zich horen.

Met het standpunt van de Orde, verspreid op 20 juli, was lang niet iedereen gelukkig. Zoals u elders op onze site kunt lezen, haalde Bvas scherp uit. Ook GBO, de Franstalige huisartsenvleugel van Kartel, maakte kanttekeningen (artikel beschikbaar op de Franstalige site van Medi-Sfeer): treedt de Orde hier buiten de grenzen van haar bevoegdheden?  Een pertinente vraag.

Het zal niemand verwonderen dat de Vakgroep Huisartsgeneeskunde en Eerstelijnsgezondheidszorg van de Universiteit Gent (school Jan De Maeseneer) de vaste inschrijving bij een huisarts via het gmd fel verdedigt zoals ze dat al jaren doet. Een greep uit haar argumentatie (met onze tussentitels). Het ene argument is al sterker dan het andere en ook meer of minder ideologisch gekleurd...

1 - Verantwoordelijkheid voor hele populatie

"De Orde der artsen geeft met dit advies een belangrijk signaal. In een toekomstgerichte gezondheidszorg beperkt de verantwoordelijkheid van artsen zich niet tot de zorg voor individuele patiënten, maar is er ook een verantwoordelijkheid voor de gezondheid van een populatie. Met de recente Eerstelijnsconferentie (februari 2017) gaf Vlaams minister Vandeurzen een analoog signaal: huisartsen en andere eerstelijnszorgverstrekkers dragen samen de verantwoordelijkheid voor de zorg voor gezondheid van de populatie die woont in een "eerstelijnszone".

2 - Duidelijkheid

"Als alle inwoners een GMD onderschrijven bij een huisarts(praktijk) is het duidelijk wie voor wie verantwoordelijk is en waar een individu in eerste instantie terecht kan wanneer hij/zij geconfronteerd wordt met gezondheidsproblemen. In het Globaal Medisch Dossier wordt niet alleen geregistreerd wat in de huisartspraktijk gebeurt, want het fungeert ook als postvak waarin informatie uit ziekenhuizen, sociale voorzieningen, gespecialiseerde instellingen en dergelijke meer binnenkomt. Deze informatie kan, weliswaar na formele instemming van de patiënt, ook geraadpleegd worden wanneer patiënten b.v. op een huisartsenwachtpost of in een spoedopname terechtkomen, zodat de zorg meteen kan afgestemd worden op de gezondheidstoestand en -geschiedenis van de patiënt."

3 - Versnippering vs. vrijheid

"Minister De Block is geen voorstander van deze verplichting van een vaste huisarts(praktijk). Zij beschouwt dit immers als een inperking van de vrije keuze van de patiënt. Onder vrije keuze verstaat zij dat iedereen op elk moment moet kunnen kiezen bij welke arts hij of zij gaat. Dit leidt echter onvermijdelijk tot versnippering van de informatie, tot nutteloze herhaling van onderzoeken, tot risico op inadequate of conflicterende behandelingen wegens gebrek aan informatie over de medische voorgeschiedenis en tot nutteloos opdrijven van de kosten. In een systeem van gezondheidszorg dat via bijdragen en belastingen grotendeels vanuit de samenleving wordt gefinancierd, kan men niet accepteren dat omwille van "vrijheid" de middelen niet kwaliteitsvol en efficiënt worden gebruikt."

Bovendien is er geen tegenstelling tussen een GMD en "vrije keuze". Het is immers zo dat men via een eenvoudige procedure van huisarts(praktijk) kan veranderen, hetgeen vandaag dagelijks gebeurt, onder meer wanneer mensen verhuizen. Het GMD wordt dan elektronisch doorgegeven aan de nieuwe huisarts(praktijk) en alle informatie blijft op die manier beschikbaar."

4 - Efficiëntie

"België kreeg vorige week (15 juli) in een rapport in het toonaangevend wetenschappelijk tijdschrift The Lancet op de "Health Care Access and Quality index" (een maat die aangeeft hoe toegankelijkheid en kwaliteit bijdragen tot de resultaten van de zorg) een score van 87,9 op 100. Dit is een mooi resultaat, maar in de rangschikking die verschillende Europese landen classificeert qua efficiëntie behaalt België amper de 12de plaats. Verbetering zal nodig zijn willen we belangrijke uitdagingen zoals de nog steeds prangende sociale gezondheidskloof proberen terug te dringen."

5 - GeÏntegreerde betalingen

"Er is nog een andere belangrijke reden waarom het voorstel van de Orde der artsen een goed voorstel is. Immers, wanneer iedereen is ingeschreven via een GMD bij een huisarts(praktijk) kan men de betaling van huisartsen meer baseren op de behoeften van de patiëntengroep die door deze zorgverstrekkers worden verzorgd, wat ook aangeraden wordt door de OESO (Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling). Zeker wanneer de zorg voor chronisch zieken toeneemt, zijn geïntegreerde vormen van betaling (b.v. zowel een forfait per patiënt als een vergoeding per prestatie) volgens de OESO aan te bevelen. België heeft op dit vlak een internationaal bijzonder gewaardeerde ervaring, want de forfaitaire betalingen van wijkgezondheidscentra voor huisartsen, verpleegkundigen en kinesisten wordt internationaal op veel positieve belangstelling onthaald, onder andere door de Wereldgezondheidsorganisatie."

De Block voor het blok

De tekst, getekend door de Prof. De Maeseneer en andere leden van de Vakgroep Huisartsgeneeskunde en Eerstelijnsgezondheidszorg, Universiteit Gent, eindigt merkwaardig door aan te sturen op een reactie op de 'neoliberale ideologie van minister De Block', en wel door de minister zelf voor het blok te zetten in de praktijk:

"De neoliberale ideologie van minister De Block staat haaks op alle wetenschappelijke inzichten met betrekking tot het garanderen van een toegankelijke, kwaliteitsvolle en sociaal rechtvaardige gezondheidszorg. Misschien moeten we het ongelijk van de minister aantonen door er in de praktijk voor te zorgen dat tegen 2020 alle inwoners kiezen voor een Globaal Medisch Dossier bij een huisartsenpraktijk, zodat we eindelijk een gezondheidszorg kunnen aanbieden waarin iedereen meetelt!"

> Uw mening geven? Reageren? Het debat gaat verder op @specialistkrant