Het is niet gemakkelijk om in Brussel huisartsgeneeskunde te beoefenen midden in het verkeer, met parkeerproblemen, om nog maar te zwijgen van voetgangers die je de weg versperren. Tenzij... je geen auto gebruikt. Dat is de keuze van Dr. Christophe Barbut. Hoezo?

De Brusselse artsen geven huisbezoeken op, gehinderd door mobiliteits- en parkeerproblemen. Uit een enquête blijkt dat 80% van de artsen ouder dan 40 jaar geen huisbezoeken meer aflegt. “Het is hels geworden, tot op het punt dat we bepaalde wijken opgeven”, klaagt dokter Michel De Volder, voorzitter van de Fédération des Associations de Médecins Généralistes de Bruxelles (FAMGB).

Het probleem is niet nieuw en bestaat al een kwarteeuw, ook in andere steden. Ooit voerden hulpverleners in Brussel een ludieke actie in samenwerking met de medische pers om parkeervrijstellingen te krijgen voor huisbezoeken. De meeste Vlaamse steden losten het grotendeels op met een circulatieplan, en in Antwerpen bijvoorbeeld organiseren huisartsen zich vaak door fietsverplaatsingen of andere mobiliteitsoplossingen, maar Brussel heeft daar blijkbaar geen oren naar. Dr. Christophe Barbut geeft dan ook tegengas want hij heeft naar eigen zeggen geen auto nodig voor zijn huisbezoeken in Brussel.

"Ik heb geen auto nodig om huisarts te zijn in Brussel. Voor degenen die waarde hechten aan hun auto - en ik zeg dat zonder kwade bedoelingen - kan het een enorm probleem zijn om in de stad te werken. En niet alleen voor de artsen zelf: het is bijna onmogelijk geworden om verpleegkundigen te vragen een patiënt te volgen door hem of haar twee keer per dag te bezoeken. Verplaatsingen nemen zoveel tijd in beslag dat ze dezelfde patiënt maar één keer per dag kunnen zien."
"Ik werk in een gezondheidscentrum, wat een relatief 'territoriale' praktijk inhoudt. Mijn patiënten bevinden zich in een vrij klein gebied rond mijn praktijk. Ik hoef me maar heel weinig te verplaatsen, en bijna altijd te voet. Het zijn de patiënten die naar mijn consulten komen."

"Voor mij is geen gebruik maken van dit vervoermiddel zowel een keuze als een beperking."

"Het is een keuze omdat het in de stad, naar mijn mening, een aberratie is om je auto te gebruiken om je werk als huisarts te doen. Je kunt alles zonder."

"Een beperking ook omdat het te ingewikkeld zou zijn om je op deze manier door Brussel te verplaatsen. Er zou te veel tijd verloren gaan. En dan heb ik het nog niet eens over de administratieve rompslomp (verzekering, aangiftes, parkeerboetes, andere kosten, enzovoort). En zelfs als je een kaart hebt, kun je het slachtoffer worden van een gebrek aan coördinatie. De benzineprijzen dalen soms, maar stijgingen zijn niet ongewoon."

"Ik ben lang niet de enige in deze situatie. Van de jonge artsen met wie ik in Brussel werk, heeft een derde tot de helft niet eens een rijbewijs. De reden is dat het veel gemakkelijker is om zonder auto te werken. En ik deel die mening. Het is ook een generatiekwestie, ook al ben ik zeker niet een van de jongsten: jonge dokters werken anders dan hun voorgangers. Het is ook een kwestie van geografie: het gebied is klein. Veel jonge mensen zeggen zelfs ronduit dat ze niets om de auto geven. Maar ik geef toe dat niet alle huisartsen in Brussel mijn mening delen."