Een kleine delegatie van mensen met een beperking en vertegenwoordigers van verschillende organisaties hebben een grote symbolische energiereep overhandigd in het hoofdkantoor van N-VA. Ze roepen Vlaams formateur Matthias Diependaele en de andere onderhandelaars voor een nieuwe Vlaamse regering op om in het regeerakkoord te focussen op inclusie, over alle beleidsdomeinen heen en "dat vraagt energie".

Diependaele zelf kon de delegatie van een tiental mensen niet ontvangen. Partijwoordvoerder Philippe Kerckaert en Sam Latet, adviseur welzijn en gezondheidszorg op de studiedienst, spraken wel met de actievoerders.

Die wijzen erop dat de toekomstige minister van Welzijn alle problemen in de zorgsector en in de sector voor mensen met een handicap niet alleen kan oplossen, maar dat het inspanningen vraagt van de volledige Vlaamse regering, over alle beleidsdomeinen heen. 

"Moeilijk te voorspellen"

Latet erkent dat het thema niet aan bod is gekomen in de campagne, maar wijst erop dat zijn partij mensen met een beperking niet vergeten is. Hij verwijst daarvoor naar een hoofdstuk dat aan hen gewijd is in het partijprogramma. De adviseur, die zelf bij de onderhandelingen aan tafel zit, belooft dat de partij haar standpunten - zoals een duidelijke erkenning van de handicap - op tafel zal leggen. "Maar wat daaruit komt, valt moeilijk te voorspellen."

Latet en Kerckaert erkennen ook dat de beleidsmakers mensen met een beperking "voor ogen moeten houden" bij alle beslissingen op alle domeinen, zoals onderwijs en mobiliteit.

Aan de acties namen Absoluut vzw, Dito vzw, Kando, Konekt, Onafhankelijk Leven, de federatie van sociale ondernemingen (SOM) en het Vlaams Welzijnsverbond deel. Voor de verkiezingen lanceerden ze samen 'Dakantochnie? Dakanwel!',  een campagne die streeft naar een samenleving waarin mensen met en zonder handicap samen leren, werken en leven. 

Ze formuleerden concrete aanbevelingen en voorstellen waarmee de nieuwe beleidsmakers aan de slag kunnen. Zo vragen ze onder meer om het voor mensen met een handicap financieel aantrekkelijk te maken om aan het werk te gaan en te blijven en zou een (gedeeltelijk) inkomen uit arbeid altijd een plus moeten betekenen in vergelijking met een volledige inkomensvervangende tegemoetkoming. Ook roepen ze op om mensen niet af te straffen als ze zelf alternatieven zoeken voor betaalbaar wonen, zoals samenhuizen en moet het gewoon en buitengewoon onderwijs dezelfde kansen en middelen krijgen voor bijvoorbeeld paramedische ondersteuning en busvervoer.