Het Nationale Crisiscentrum heeft bij het begin van de coronapandemie zijn wettelijke opdracht niet naar behoren kunnen vervullen. Dat heeft voormalig minister van Defensie Pieter De Crem (CD&V) vrijdag verklaard in de Kamer. De reden is dat de informatiedoorstroming vanuit de FOD Volksgezondheid niet voldeed en omdat politiek was beslist dat dezelfde FOD de lead zou houden, aldus De Crem.

De Crem was uitgenodigd in de bijzondere commissie die zich moet buigen over de aanpak van de coronacrisis op federaal niveau. Hij stond erg lang stil bij de rol van het Crisiscentrum tijdens de crisis. En dat heeft in de beginperiode de nodige inspanningen geleverd om zijn diensten en ondersteuning aan te bieden, maar het kreeg geen input vanuit Volksgezondheid, aldus de gewezen minister. Het beel d dat het Crisiscentrum kreeg van de situatie en van de maatregelen was volgens De Crem onvoldoende.

Omdat het om een gezondheidscrisis ging, was het die FOD die in het begin de leiding nam. Op de vergadering van het kernkabinet werd een voorzet gegeven om het Crisiscentrum de lead te geven, maar de beslissing was dat niet te doen. "De tijd was nog niet rijp." Toen een halve maand later de federale fase werd uitgeroepen, gebeurde dat dus wel.

De Crem wilde niet uitweiden over wie welk standpunt verdedigde in dat kernkabinet. "Eens je iets beslist, dan wordt die beslissing ook uitgedragen. In recente tijden is dat blijkbaar niet meer het geval", klonk het met een glimlach. "Het is een tendens van departementen om op hun eigen bevoegdheden te blijven zitten en het een beetje als 'chasse privée' te beschouwen. En dat was voor de federale fase niet anders."

De Crem benadrukte tot slot dat ons land beschikt over performante noodplannings- en crisisbeheerssystemen. Hij riep op in de toekomst die systemen te volle te gebruiken en geen parallelle structuren op poten te zetten.

Volgens de gewezen minister waren de lokale besturen betrokken bij de beslissingen van de Nationale Veiligheidsraad. Hijzelf fungeerde daarbij als "mobiele permanente telefooncentrale", niet in het minst bij de start van de eerste lockdown. Dat gebeurde in drie verschillende rondes: eerst de burgemeesters van de grote steden van meer dan 30.000 inwoners, dan de gouverneurs en nadien clusters van burgemeesters die hem contacteerden.