Uit sociale bewogenheid schreef een West-Vlaamse arts een welwillendheidsattest uit voor een alleenstaande moeder met twee kleine kinderen die het financieel niet breed had. De moeder zat gevangen in een wurgcontract met een fitnesscentrum, dat klacht indiende.

De klacht ging dus terug op een medisch attest dat het fitnesscentrum een doorn in het oog was. In het attest noteerde de arts dat zijn patiênte voorgoed ongeschikt was om sportactiviteiten te verrichten.

De arts in kwestie verantwoordde dat voor de onderzoekscommissie bij de Orde 'uit sociale bewogenheid'. Hij verwees ook naar lectuur van een artikel uit Test-Aankoop over zogenaamde 'wurgcontracten' bij sportclubs: grote ketens van fitnesszalen die sportwilligen door commerciële trucs aan zich proberen te binden. De patiënte had zich immers in betere tijden laten verleiden tot een dergelijk langlopend contract van 70 euro per maand, dat haar nu zuur opbrak in haar latere ongunstige sociale situatie.

De arts meende dat hij psychosociale motieven mocht laten meespelen bij zijn beoordeling. En dat  consumentenorganisaties terecht spreken van wurgcontracten.

Wat de medische gronden betreft: de dokter kon niet voorspellen of de torticollis en de slepende otitis media de patiënte voorgoed zouden beletten om nog aan sport te doen.

De Provinciale Raad West-Vlaanderen nam genoegen met de verklaringen van de arts, meldt het jongste nummer van Qratio, tijdschrift van de Orde West-Vlaanderen. De zaak wordt zonder gevolg gelaten wegens 'onvoldoende gronden'. Een indirecte vingerwijzing naar de praktijken van die sportclubs en een bevestiging van de sociale rol van de Orde.