"De klinische seksuologie is geen specialisatie van een ander gezondheidsberoep, maar een volwaardig gezondheidsberoep." Dat zegt de Hoge Gezondheidsraad (HGR) die de discipline meteen definieert in zijn jongste advies. Samen met een competentieprofiel. Stof voor het nieuwe KB 78.

De HGR definieert de klinische seksuologie als volgt: "Een klinische discipline waarin theorieën, methoden en technieken uit de biomedische en psychosociale wetenschappen worden ontwikkeld en autonoom worden toegepast door een daartoe specifiek opgeleide professional, met als doel de seksuele gezondheid van alle gezonde of zieke personen, koppels, gezinnen, groepen of gemeenschappen te verbeteren.”
 
Voor een autonome uitoefening van de klinische seksuologie wordt een opleidingstraject aanbevolen dat uit drie fases bestaat:

• een universitaire opleiding, inclusief een praktische stage (hetzij een master in de seksuologie of voor wie reeds een master in een gezondheidszorgberoep behaalde een universitaire permanente vorming);
• een periode van gesuperviseerde praktijk van maximaal 3 jaar, waarna de titel van klinisch seksuoloog wordt toegekend;
• een permanente vorming, met inbegrip van vormingen en intervisies, met accreditaties toegekend per periode van 3 jaar, om de titel van klinisch seksuoloog te kunnen behouden.

Een groot onderdeel van de opleiding moet dus aan de praktijk worden gewijd. Ze moet multidisciplinair zijn. Bovendien moet een klinisch seksuoloog zich kunnen bekwamen in de psychotherapie. In het aanbevelingspakket van de HGR zit ook een controlestructuur, vergelijkbaar met een orde van de gezondheidszorgberoepen, met het oog op het uitwerken en doen naleven van een deontologische code.
 
Het volledige advies nr. 9333 is te vinden op de website van de Hoge Gezondheidsraad.