Afgelopen zaterdag nam de artsengemeenschap afscheid van Patrik Roelandt, met droefheid maar ook met bitterheid aan het adres van de overheid: “Oproep tot waakzaamheid is struisvogelpolitiek”.

Naar schatting 600 tot 800 mensen kwamen een laatste groet brengen aan de vermoorde arts Patrik Roelandt. De afscheidsplechtigheid begon veelbetekenend met de Eed van Hippocrates, een eed die ook dokter Roelandt aflegde in 1975. De volgende woorden bleven nazinderen: “Ik zal het beroep van arts plichtsbewust en nauwgezet uitoefenen. (…) Ik zal boven alles voor mijn patiënten zorgen, hun gezondheid bevorderen en hun lijden verlichten.”

Dat de ‘patiënt’ in dit geval doelbewust de arts opriep om hem te vermoorden ‘uit wraak tegen de medische wereld’ zoals blijkt uit de reconstructie (Het Laatste Nieuws), plaatst de opdracht van artsen in een ander licht.

Kompaan van het eerste uur dr. Luc De Keyser was het scherpst in zijn kritiek op de overheid tijdens zijn rouwrede over het aspect veiligheid. Maggie De Block beperkte zich in haar reactie immers tot een aansporing dat artsen ‘waakzaam’ moesten zijn: “Zelfs zeer waakzame artsen worden het slachtoffer van criminelen, die zich niet geremd weten door een vertrouwensrelatie met hun arts en die beschermd worden door de privacywet, zodat een arts rustig en zonder enige preventie zijn noodlot tegemoet kan lopen (…) Onze minister kan oproepen  dat de artsen meer waakzaam moeten zijn. Dat noemen wij verschuiven van verantwoordelijkheden en struisvogelpolitiek.” Het viel overigens op dat minister De Block noch een vertegenwoordiger van haar kabinet aanwezig was.

Lieven Wostyn, voorzitter van de provinciale raad West-Vlaanderen, betitelde  de moord in zijn speech als “een messteek voor de goede huisartsgeneeskunde.” Namens de nationale raad had Michel Deneyer, ondervoorzitter, het over Patrik Roelandt als ‘een man met visie’: betrouwbaar, voornaam, vriendelijk, joviaal, vrolijk en bescheiden. Een doorzetter, voortrekker en democraat ook. De volledige tekst van zijn rouwrede leest u hier.

Zijn leiderschap en organisatorisch talent trok hij tevens door in familiaal verband,  onder meer door geregeld de organisatie van uitstapjes voor zijn rekening te nemen. Met boven alles zijn menselijke kwaliteiten, geschetst door de Izegemse kringvoorzitter Johan Geldof. Eén ding hadden alle sprekers gemeen, om het met een uitspraak van Luc De Keyser samen te vatten: “We komen om Patrik te prijzen, niet om hem te begraven, vaarwel te zeggen.”

P.S.