Er moet in de WZC's aandacht zijn voor de mentale gezondheidszorg voor zowel het personeel als de bewoners. Daarnaast is er nood aan permanente vorming van het personeel en een noodplan. Dat zijn enkele aanbevelingen die voorzitter van Artsen zonder Grenzen België, Bertrand Draguez, gisternamiddag deed in de bijzondere coronacommissie van het Brussels Parlement.
Artsen zonder Grenzen (AzG) was tijdens de coronacrisis in de drie gewesten actief met mobiele multidisciplinaire teams in meer dan 130 WZC's, waarvan 80 in het Brussels Gewest en in een tiental instellingen voor personen met een handicap.
De organisatie kwam met een erg kritisch rapport over de toestand in de rust- en verzorgingsinstellingen tijdens de eerste golf van de coronacrisis. Verschillende commiss ieleden wezen er gisteren overigens op dat dat rapport één van de redenen was voor het Brussels Parlement om een bijzondere commissie op te richten.
Op basis van het rapport en de ervaringen van de mobiele equipes stelde AzG een reeks aanbevelingen op, die Draguez gisteren toelichtte. Zo moet er aan de coördinatie en communicatie gewerkt worden bij een gezondheidscrisis en dient er een noodplan opgesteld te worden. Er is nood aan aangepaste en pragmatische protocollen.
Permanente vormingen
AzG pleit ook voor permanente vormingen: herhalingscursussen, praktische vormingssessies en coaching-netwerken. In de WZC dient er zorg besteed te worden aan de mentale gezondheid van zowel personeel als bewoners. Er moeten regelmatige testen uitgevoerd worden, het toezicht dient geharmoniseerd te worden, ervaringen uitgewisseld en een referentienetwerk uitgebouwd.
Voor AzG moet er een evenwicht gevonden worden tussen de kwaliteit en de kwantiteit van het leven. In de zorgcentra moeten reële sociale contacten en fysieke interactie behouden blijven, met respect voor de veiligheidsmaatregelen. Ook de individuele en collectieve activiteiten moet blijven doorgaan volgens de geldende veiligheidsmaatregelen.
Het aanbod van essentiële gezondheidszorg moet permanent gegarandeerd worden voor de bewoners. Die bewoners hebben recht op betere informatie-uitwisseling en transparante communicatie.
Het medisch en paramedisch personeel van de WZC's moet vormingsactiviteiten krijgen en hun capaciteiten moeten gepersonaliseerd versterkt worden. Het welzijn van het personeel moet bewaakt worden door een proactieve psychologische ondersteuning binnen het WZC, onder meer met groepssessies rond stress- en angstbeheer.
