Er werden sinds de Belgische euthanasiewet in 2002 is ingevoerd, elk jaar meer gevallen van euthanasie gemeld bij de Federale Controle en Evaluatiecommissie Euthanasie (FCECE).
In De Specialist 88 wierp prof. Patrick Cras, diensthoofd neurologie UZA en voorzitter van de ethische commissie UZA, de vraag op: “Hoe gaan we om met de oudere patiënt met een klaar-met-leven-problematiek? Dat is een belangrijke maatschappelijke discussie.”
Een studie van Sigrid Dierickx, professor Luc Deliens, professor Joachim Cohen en professor Kenneth Chambaere van de onderzoeksgroep Zorg rond het Levenseinde van de VUB en UGent verscheen in het vaktijdschrift Canadian Medical Association Journal. Ze onderstreept het belang van die vraag. Bij de patiënten ouder dan 80 jaar, zo stelden ze vast, steeg het aantal gemelde euthanasiegevallen namelijk van 17% in 2003 naar 35% in 2013.
Buitenproportioneel
De onderzoekers bestudeerden alle gemelde euthanasiegevallen bij het FCECE van 1 januari 2003 tot 31 december 2013. In die tijdspanne steeg het aantal gevallen van 235 in 2003 (0,2% van alle overlijdens) naar 1.807 in 2013 (1,7% van alle overlijdens). De stijging van het aantal euthanasie-aangiftes gold voor alle patiëntengroepen, maar het aandeel van patiënten met andere ziektes dan kanker en 80-plussers steeg buitenproportioneel. Zij dienden de eerste jaren na de wet minder vaak een euthanasieverzoek in en als ze het deden, werd het destijds minder vaak ingewilligd. “Maar artsen”, zegt Dierickx, “zijn nu steeds vaker bereid om op een euthanasievraag in te gaan.”
Want euthanasie, zo stippen de wetenschappers aan, wordt steeds meer beschouwd als een reguliere keuze bij het levenseinde. ‘Aan de verschillen in de ontwikkeling van de regelgeving te oordelen, speelt de maatschappelijke en culturele context een belangrijke rol in de mate waarin euthanasie wordt aanvaard nadat ze wettelijk werd. Dat maakt een grondige evaluatie en monitoring van de praktijk belangrijk, want het levert relevante inzichten op om het debat wereldwijd te voeden.’
