"Ik ben afgestudeerd in de geneeskunde in 2019 en heb mijn opleiding tot huisartsassistent afgerond in 2022. Ik behoor tot de eerste arts-cohorten die in 6 jaar worden opgeleid, en tijdens hun hele studie werden ze geconfronteerd met deze alomtegenwoordige angst: "Is dit nog wel een kwaliteitsopleiding?", "Wat zal de impact zijn van die paar maanden minder opleiding?""

"Ik behoor tot de generatie waar sommige collega's het over hebben als ze zeggen "jongeren willen niet meer werken", of "de jongeren van tegenwoordig hebben behoefte aan cocooning" (en, halfslachtig: "in mijn tijd klaagden we niet zo veel")."

"Dat zijn opmerkingen die ik vaak hoor in de medische wereld, maar ze weerspiegelen een grote generatieverschuiving. Dus, emoties opzij, laat me een paar observaties en gedachten met u delen."

"Van studenten geneeskunde verwachten dat ze "theoretische kennis" goed beheersen tegen de tijd dat ze afstuderen, is gewoon een achterhaald paradigma. In 1980 duurde het naar schatting 7 jaar om de breedte van de medische kennis te verdubbelen. In 2020 zal dat naar schatting 73 dagen zijn. Drieënzeventig dagen. Zes jaar, zeven jaar of vijftien jaar studie zal het voor de hand liggende niet veranderen: vandaag de dag kan de kwaliteit van een arts niet worden afgemeten aan de hoeveelheid informatie die hij of zij tot zich heeft genomen. Hun grootste kwaliteit ligt eerder in hun intellectuele nieuwsgierigheid, in hun vermogen om up-to-date te blijven en nieuwe informatie te zoeken, en om de kwaliteit van hun bronnen en hun eigen ervaring eerlijk te beoordelen."

Nooit stoppen met leren

"In dat opzicht denk ik dat jonge artsen heel goed opgeleid zijn. Sinds mijn eerste stages heb ik steeds weer het beroemde adagium gehoord dat "in de geneeskunde je nooit stopt met leren". Mijn generatie onderscheidt zich door deze kwaliteit: het gebruik van Evidence-Based Medicine en richtlijnen, de roep om teamwerk en netwerken om elkaar aan te vullen. Jonge mensen kunnen trots zijn op hun flexibiliteit bij veranderingen en hun vermogen om zich nieuwe technologieën eigen te maken."

"Universiteiten moedigen de voortdurende ontwikkeling van onze expertise aan, niet alleen door het verwerven van theoretische kennis, maar ook door verschillende technische vaardigheden (zoals echografie die steeds populairder wordt bij assistenten) en interpersoonlijke vaardigheden (opleiding in zachte vaardigheden, actieve luistertechnieken, stressbeheer, enz. Uiteindelijk komen jonge artsen uit hun assistentschap met een reeks vaardigheden die volledig aansluiten bij wat eerstelijnsgeneeskunde vandaag de dag is: complex, samenwerkend, menselijk en kwalitatief."

"Toegegeven, de Covid-crisis heeft een hele generatie artsen in opleiding beroofd van lange maanden "traditioneel" klinisch werk. Velen van ons brachten eindeloze dagen door, gekleed als kosmonauten, met het uitvoeren van PCR's op patiënten van wie we de naam nauwelijks kenden. Maar we waren er. En we deden het. We leerden onszelf hoe we teleconsulten moesten uitvoeren - omdat niemand ons de weg kon wijzen. Schouder aan schouder met onze stagemeesters trotseerden we deze crisis die niemand zich had kunnen voorstellen, namen we onze verantwoordelijkheden, leerden we ons aan te passen en veerkracht te tonen, net als alle andere spelers in de gezondheidszorg, ongeacht hun ervaring."

Minder zelfverzekerd?

"Zijn wij een minder zelfverzekerde generatie dan onze voorgangers? Misschien wel. Ik kies ervoor om het als een kwaliteit te zien. We zijn niet bang om vragen te stellen, we zijn ons bewust van onze grenzen. En als we soms de indruk wekken dat we niet uit onze comfortzone durven te stappen, is dat niet juist de rol van de stagebegeleider, om ondersteunende en welwillende begeleiding te bieden om professionele ontplooiing mogelijk te maken?"

"Soms kan er nog steeds een gevoel van onbehagen zijn. Ik deel de bezorgdheid van sommigen over de uitdagingen van het leven op het platteland: ja, geneeskunde op het platteland heeft zijn eigen specifieke kenmerken, die erkenning verdienen. Het zou echter jammer zijn om geen eer te bewijzen aan de vele lokale initiatieven die de afgelopen jaren zijn ontplooid om de plattelandsgeneeskunde te promoten en waarvan we allemaal kunnen hopen dat ze nieuwe roepingen zullen aanmoedigen."

"Zoals u wel begrepen zult hebben, ben ik fel gekant tegen het idee dat jonge artsen niet goed voorbereid zijn om aan de gezondheidsbehoeften van de bevolking te voldoen. De uitdagingen waar we voor staan, zijn talrijk en ongekend - een tekort aan zorgverleners, toenemende onzekerheid en ongelijkheid in de zorgtoegang, een toename van chronische ziekten en geestelijke gezondheidsproblemen - en het risico van ontgoocheling binnen het beroep is zeer reëel. Maar in plaats van de mythe in stand te houden dat er maar één manier is om een goede huisarts te zijn, laten we blij zijn met de diversiteit van onze sterke punten, die onze ware rijkdom vormen."