In een ferme reactie 'netwerk-knoeiwerk' uit dr. Jan Donck, voorzitter van de medische raad AZ Sint-Lucas Gent, zijn ongenoegen over de jongste gang van zaken waarbij de Gentse netwerken on hold gezet worden door minister Vandeurzen.
"Onlangs liet minister Van Deurzen weten dat de aanvraag van het kersverse Ziekenhuisnetwerk Gent om deel te mogen nemen aan het pilootproject Regionale Zorgstrategische Planning negatief wordt beantwoord. Ook het naburige E17 Netwerk ontving een gelijkaardige brief. De argumentatie die voor deze weigering wordt verschaft is op zijn zachtst gezegd eigenaardig en schimmig", aldus de voorzitter van de medische raad AZ Sint-Lucas Gent.
"De aanwezigheid van AZ Oudenaarde in het Gentse netwerk, en de afwezigheid van AZ Oudenaarde in het E17-netwerk worden als het probleem naar voor geschoven in de respectievelijke schrijvens. Daarenboven gaat de tekst verder 'doorkruist uw voorstel de logica van de regionale samenwerkingsverbanden buiten de acute ziekenhuizen. Hierdoor komt de leesbaarheid van de organisatie van de ziekenhuiszorg voor de patiënt en andere zorgverleners in gedrang en is het onduidelijk hoe een afstemming kan georganiseerd worden met deze locoregionale partners ifv zorgstrategische planning'. Begrijpend lezen voor gevorderden", becommentarieert dr. Donck dit schrijven van de overheid.
Gebakken peren
"Hoewel de beslissing over deelname aan het pilootproject Regionale Zorgstrategische Planning op zich niet betekent dat de betrokken netwerken niet goedgekeurd worden, blijkt bij nadere toelichting door de Vlaamse minister daar toch het kalf gebonden te zijn. Het stond al in de sterren geschreven dat inzake netwerkvorming de “bottom up” benadering van de federale minister met de meer “top down” visie van het Vlaamse niveau zou botsen. In Gent zitten we met de gebakken peren."
"Inderdaad, één van de vier Gentse ziekenhuizen heeft ervoor gekozen aan te sluiten bij een netwerk dat tot ver over de Oostvlaamse grenzen reikt, met als gevolg dat patiënten voor bepaalde onderzoeken of (reeksen) behandelingen in een busje heen en weer worden vervoerd over een afstand van ongeveer 50 km. En dit terwijl er in onze stad een ruim aanbod van hetzelfde is. Een gemaakte keuze van het management van dit Gentse ziekenhuis en een voldongen feit waar de andere 3 ziekenhuizen van de stad mee geconfronteerd worden."
UZ-AZ
"Over het waarom van deze keuze kan men zich vele vragen stellen. Zou het kunnen dat de aanwezigheid van een universitair ziekenhuis als potentiële netwerkpartner het hoofdprobleem is geweest? Want in het ontwerp-KB over de ziekenhuisnetwerken staat expliciet dat ook de UZ’s AZ’s zijn en dus deel moeten uitmaken van een netwerk. Maar anderzijds zijn de UZ’s ook UZ’s, wat vooral inzake derdelijnsfuncties bedreigend overkomt voor de AZ’s die nu vaak ook hooggespecialiseerde zorgtaken vervullen. Hoe je niet-universitaire en universitaire artsen, met hun totaal verschillende statuten en culturen, harmonieus kunt doen samenwerken in één ziekenhuisnetwerk waarin het de bedoeling is zorgopdrachten te herverdelen, daar biedt de regelgeving geen antwoord op. Bottom up dan maar zeker?"
"Aan de recente ondertekening van de intentieverklaring tot oprichting van het ziekenhuisnetwerk Gent zijn vele uren vergadertijd vooraf gegaan, waar wij als artsen ook intenstief bij betrokken waren. Onze medische raad heeft trouwens de afgelopen jaren ook gesprekken gevoerd over verregaande medische samenwerking met de medische raden van AZ Maria Middelares en AZ Jan Palfijn, en dit nog voor het concept van de verplichte ziekenhuisnetwerken naar voor werd geschoven."
Artsen speelbal
"Telkens vonden wij artsen elkaar, maar werd door bestuurders beslist dat de samenwerking niet of in mindere mate door zou gaan. En toen de invoering van de (verplichte) locoregionale ziekenhuisnetwerken werd aangekondigd zijn we opnieuw met onze collega’s aan tafel gaan zitten: AZ Jan Palfijn, UZ Gent, AZ Lokeren, AZ Nikolaas en meest recent ook AZ Oudenaarde. De Wase collega’s zagen we echter - weerom door een beslissing van managers - abrupt afscheid nemen."
"En hoewel de aanwezigheid van een universitair ziekenhuis als potentiële (of onvermijdelijke?) netwerkpartner ook bij onze medische staf heel wat weerstand en onbeantwoorde vragen opriep en nog steeds oproept, heeft onze medische raad zijn verantwoordelijkheid genomen en een positief advies uitgebracht om de oprichting van een logisch Gents netwerk alle kansen te geven. De mogelijkheid tot deelname aan het pilootproject rond uitwerking van een regionaal zorgstrategisch plan was hierbij een sterke motivator, omdat dit eindelijk zou betekenen dat er concrete gesprekken zouden gevoerd worden over klinische samenwerking in de dagelijkse praktijk."
"De huidige toestand leidt echter tot immobilisme, tot uitstellen van benoemingen en investeringen, met finaal de patient van onze regio als grootste slachtoffer. De overheden moeten eindelijk hun verantwoordelijkheid eens nemen en ons de noodzakelijke duidelijkheid verschaffen."
Lees ook: vandeurzen-zet-antwerpse-en-gentse-ziekenhuisnetwerken-on-hold
Lees ook: minister Vandeurzen: 11 netwerken klaar voor uitvoering.
Laatste reacties
Gunther DE PRAETER
25 november 2018Zolang de overheid niet inziet dat de dynamiek die onze uiterst complexe ziekenhuisfinanciering met zich meebrengt haaks staat op de schijnbaar economische en medische evidentie van een locoregionaal ziekenhuisnetwerk zullen de ziekenhuizen die het netwerk moeten vormen gedoemd zijn zich voort te slepen in een sfeer van onderling wantrouwen."
De perceptie dat de " logica van regionale samenwerkingsverbanden" bij bepaalde netwerken niet zou gevolgd zijn toont slechts aan dat de minister onvoldoende kennis heeft hoe ziekenhuizen zich ten opzichte van elkaar verhouden . Het is nochtans vaak kristalhelder waarom bepaalde ziekenhuizen, die zich in een zelfde - of naburige stad bevinden, toch niet in hetzelfde locoregionaal netwerk willen stappen.
Misschien ware het niet slecht mocht hij omtrent de ware beweegredenen van deze bestuurders ingelicht worden. Het zou echter oneerlijk zijn enkel de bestuurders met de vinger te wijzen , ook artsen dragen hier een verantwoordelijkheid.
Herman WILLEKENS
23 november 20182400 jaar later zweren artsen nog altijd de Eed van Hippocrates van Kos, vader van de westerse geneeskunde en medische ethiek. Samenvattend komt die eed er op neer dat artsen nooit tegen het belang van hun patiënt in mogen handelen.
Hoe kunnen wij, artsen, dan ethisch akkoord gaan met een situatie waarin de patiënt - al dan niet met familie - 50 km (!) verder gestuurd wordt, voor een medisch handelen dat even goed of beter naast de deur kan plaatsvinden. Dit dan nog los van praktische bezwaren zoals globale kost - niet enkel van transport, tijdverlies, files, milieu en de risico’s van het verkeer, zeker bij mist, ijzel en sneeuw. Een kluifje voor juristen als het misloopt.
Managers hoeven niets te zweren, maar een ziekenhuis dat zo’n oplossing voorstelt, schiet zichzelf in de voet. Patiënten en verwijzers blijven die zinloze last niet slikken. Alvorens dit tot schade en schande te moeten ondervinden, maken de verantwoordelijken beter hun huiswerk opnieuw. Er bestaan zeker meer creatieve oplossingen. In een goed gestructureerde organisatie wint trouwens uiteindelijk iedereen.