De Orde geeft een advies over simultane anesthesie en deontologie. Ze baseert zich daarbij onder meer op de Belgian Standards for Patient Safety in Anesthesia.
Sectie IV artikel 2.07 van de Belgian Standards for Patient Safety in Anesthesia (an update 2002) stelt dat de anesthesist aanwezig moet zijn bij de patiënt vanaf het begin van de anesthesie tot de overbrenging naar de ontwaakzaal of intensieve zorg. Deze aanwezigheid is continu.
Enkel bij vitale urgenties bij andere patiënten kan de anesthesist de patiënt kort verlaten, mits een bevoegd persoon exclusief de bewaking van de patiënt overneemt.
De Belgian Standards for patient safety in anesthesia (1998 en update 2002) maken geen onderscheid tussen locoregionale anesthesie en algemene anesthesie.
Soft law
Met deze guidelines of klinische richtlijnen wordt ongetwijfeld een vorm van soft law gecreëerd, een bijkomend toetsingskader voor de rechtspraak. Die zal voor de invulling van “het zorgvuldig handelen” van de beroepsbeoefenaar een beroep kunnen doen op klinische praktijkrichtlijnen. Maar soms zijn daarop afwijkingen mogelijk.
Eerder al (14 november 1998) adviseerde de nationale raad het volgende: “De arts heeft voor een kwaliteitsvolle uitoefening van zijn beroep de vereiste kennis en deskundigheid en de gepaste attitude. Hij aanvaardt slechts het aantal patiënten dat hij, volgens de huidige stand van de wetenschap, gewetensvol, zorgvuldig en respectvol kan verzorgen. De arts organiseert zijn praktijk zo dat hij zijn beroep kwalitatief hoogstaand en veilig uitoefent en de zorgcontinuïteit verzekert.”
Bovendien: sommige verzekeraars beschouwen simultane anesthesie als een uitsluiting. Deontologisch dient een arts verzekerd te zijn voor de uit te voeren medische handelingen. De wet patiëntenrechten bepaalt dat een arts zijn patiënt inlicht omtrent de verzekeringsdekking.
