Een hoofdarts riep een ziekenhuismedewerker bij zich met de vraag of hij een bepaalde ziekenhuisarts toestemming had gegeven om diens medisch dossier in te kijken tijdens zijn ziekenhuisopname. Bleek dat niet die ziekenhuisarts, maar wel de hoofdarts buiten de lijntjes kleurde. Dat liet de provinciale raad Orde West-Vlaanderen weten.
Die provinciale raad oordeelde namelijk dat de hoofdarts zijn neus onterecht in het medisch dossier van de ziekenhuismedewerker gestoken had. Hij had immers diens toestemming niet gekregen.
En wat dan met de ziekenhuisarts in kwestie die gecontroleerd werd door de hoofdarts? Die had weliswaar niets met de opname te maken, maar hij onderhield al jarenlang een therapeutische relatie met de ziekenhuismedewerker en zijn familie. De patiënt had er dan ook geen probleem mee dat die arts zijn dossier had ingekeken.
Splinter en balk
Maar dat gold dus niet voor de al te ijverige hoofdarts die duidelijk zijn boekje te buiten ging, blijkbaar om een ziekenhuisarts in het nauw te drijven met wie hij het niet goed kon vinden Zijn functie van hoofdarts gaf hem niet het recht om het patiëntendossier in te kijken zonder toestemming van de patiënt. Het verhaal van de splinter en de balk, weet u wel.
Laatste reacties
Stefaan COLPAERT
03 juli 2018Ik kan menig voorbeeld geven van hoofdartsen in ziekenhuizen die hun boekje te buiten gaan.
Meer gegeneraliseerd kan met zelfs gewag maken van pre-hegeliaans despotisme in de ziekenhuizen waar er werken kan gezien als het vervullen van de legerdienst.
Men is te lui om, al is het maar even, de kaarten op tafel te leggen.
Vaak is het daarbij de zwakste schakel die het daarbij moet ontgelden.
Blinde machtsconsolidatie is het doel. Hoofdarts in kwestie heeft er zich op blind gestaart ("ik mag dat doen")
Macht corrumpeert, tenzij men de kwetsbaarheid ervan continu in rekenschap wil nemen.