De Vlaamse Vereniging voor arts-specialisten in opleiding (Vaso) publiceert een charter om haar standpunten en zorgen duidelijk te maken, dat nu het moment van de waarheid aanbreekt voor de federale regeringsvorming.

Vanmorgen werd het charter overgemaakt aan de verschillende politieke partijen alsook aan de Koninklijke preformateurs. “Wij menen dat mogelijke oplossingen deel kunnen uitmaken van een gemeenschappelijk politiek project waar deze formatieronde naar toe streeft”, meent het bestuur.

Het werd een mooi werkstuk boordevol informatie over de situatie en de bekommernissen van de ASO’s. Het charter gaat in op het sociaal statuut, de arbeidsvoorwaarden, de kwaliteitsbewaking, de ombudsdienst en, last but not least (!) de contingentering. Heel wat feitenmateriaal reikt de Vaso aan om tot oplossingen te komen. Zo moet de vergelijkende tabel tussen het regulier werknemersstatuut en het sui-generisstatuut van de ASO menigeen de ogen doen openen. De vraag naar een opwaardering van het sociaal statuut houdt een kostprijs in, beseft de Vaso. Maar “het is onbespreekbaar dat het nettoloon van de ASO hierop moet inboeten.” Waarom? Een vergelijking van de arbeidsvoorwaarden in de buurlanden laat zien dat we er in ons land maar bekaaid van afkomen.

Harmoniseren

Zeer concreet wordt het als de arbeidsvoorwaarden ter sprake komen, waarbij heel wat verschillen opvallen alnaargelang het ziekenhuis waarin men wordt opgeleid. Om gewoon bij het nettoloon per maand te blijven: in perifere ziekenhuizen ligt dat tussen 2.035 en 2.217 euro/maand, in het UZA op 2.106,72 euro, UZ Leuven 2.065,13 euro, UZ Gent 1.999,87 euro. UZ Gent is dan weer het gulst in de uitbetaling van overuren, UZ Leuven voorziet een apart opleidingsbudget. Tijd om dat alles te harmoniseren.

Kwaliteit en feedback hierover is een ander aandachtspunt. Ook hier pleit de Vaso voor meer transparantie en objectiviteit (centralisatie van de feedback bij de IAS).  De gegevens kunnen worden geïntegreerd in het portfolio. Ook audits en remediëring kunnen worden aangewend. Ook moet de nevel opklaren rond de veelheid aan ombudsfuncties vandaag. Over de contingentering tot slot is de jongste weken weer heel wat inkt gevloeid. Het charter zet de zin en onzin van quota op een rijtje en pikt daarmee in op het debat dat werd aangevuurd door Ben Weyts (N-VA), die met zijn standpunt over de quota in eerste instantie de druk wou verhogen om tot een definitieve oplossing te komen op federaal niveau, weg van het eenrichtingsverkeer van de afgelopen decennia.

Voorzitter Frederik Deman wil alvast met zijn bestuur dat de positionering als Vlaamse vereniging niet de lijnen doorknipt met de Franstalige collega’s, al winnen gemeenschapsbevoegdheden aan belang binnen de opleiding.

U kunt het volledige charter hier raadplegen.