De twee onderhandelaars van het Europees Parlement zijn misnoegd over de opstelling van verschillende lidstaten, waaronder Frankrijk en Duitsland, in de onderhandelingen over de richtlijn ter bestrijding van geweld tegen vrouwen en huiselijk geweld. Ze weigeren de definitie van het begrip verkrachting te harmoniseren door uit te gaan van een gebrek aan instemming.

"Voor ons, voor de overlevers en voor iedereen die vrouwenrechten steunt, is het duidelijk dat regels die geweld tegen vrouwen en huiselijk geweld moeten bestrijden niet volledig kunnen zijn zonder ook verkrachting aan te pakken", zeiden de Ierse Frances Fitzgerald (EVP) en de Zweedse Evin Incir (S&D) in een verklaring. Ze laken het feit dat Parijs en Berlijn niet willen instemmen met een definitie van verkrachting die gebaseerd is op een gebrek aan instemming.

België is wel voorstander van het voorstel van de Europese Commissie om verkrachting altijd strafbaar te stellen als er geen instemming is - een zogenaamde 'niet-consensuele handeling'. Ons land heeft zijn strafrecht ook in die zin hervormd. De andere lidstaten beweren evenwel dat het hen aan een rechtsgrondslag ontbreekt. In Frankrijk bijvoorbeeld zijn nog altijd vier criteria van toepassing om uit te maken of er al dan niet sprake is van verkrachting: bedreiging, dwang, verrassing en geweld.

Volgens de onderhandelaars van het Parlement is een eenvormige definitie van verkrachting in Europa broodnodig, omdat de vaak verouderde regels verkrachters de facto een 'verlaat de gevangenis zonder te betalen'-kaart zouden geven: de bewijslast wordt bij de slachtoffers gelegd of er wordt een medisch bewijs gevraagd waarbij geen rekening wordt gehouden met de complexiteit van het misdrijf.