Na jarenlange stilstand werd gisteren een belangrijk raamakkoord bereikt over de mobiele teams psychiatrische hulpverlening (artikel 107). Dokter Geert Bosma (Kartel, hoofdarts Sint-Amandus Beernem) geeft tekst en uitleg.

Deze week signaleerden we nog dat de psychiaters zouden overleggen over hun honorarium en hun werkomstandigheden in de mobiele teams. Tot ieders tevredenheid kwam er nu een akkoord uit de bus met alle betrokken partijen: het Riziv, Volksgezondheid en het kabinet. Voor de mobiele teams maakt men een onderscheid tussen de crisisteams (maximale behandeltijd zes weken) en de langdurige mobiele behandelingen van chronische patiënten.

Prof. Geert Dom, voorzitter van de Beroepsvereniging Psychiatrie (VBS) en Bvas-lid lid, wijst er overigens op dat ook zijn syndicaat tot dit akkoord bijdroeg, en zeker aan het voorstel van de conventie. "Dit akkoord is het resultaat van een unieke samenwerking tussen Kartel, Beroepsvereniging psychiatrie, Bvas, Vlaamse vereniging voor Psychiatrie en Franstalige psychiaterverenigingen."

Het akkoord bestaat grosso modo uit drie punten:

1 - Positie psychiater in de mobiele teams: die wordt gekoppeld aan de medische staf van het ziekenhuis dat de mobiele teams organiseert. Zo staat de psychiater hier niet alleen: hij zit verankerd in die staf en de medische raad.

2 – Voor de honorering wordt het forfaitair bedrag eindelijk geïndexeerd, zij het op basis van 2015 en niet van 2011 zoals eerst gevraagd. Dat komt neer op een opwaardering van ca. 120 euro naar 124,74 euro per uur. De indexering van dat forfaitaire bedrag loopt alvast verder de volgende twee jaar. Het wordt gehaald uit het Bedrag Financiële Middelen (BFM) en men volgt hier het principe dat de psychiater een beleidsfunctie heeft.

Daarnaast wordt een nomenclatuurnummer huisbezoek in het leven geroepen. Men schat de gemiddelde duur van een dergelijk huisbezoek in op twee uur, wat dus neerkomt op een vergoeding van 2x 124,74 euro ofwel 249,48 euro. Het bedrag dekt de tijdsbesteding voor crisisinterventies van patiënen die bijvoorbeeld moeilijk behandelbaar zijn en met wie het contact doorgaans niet eenvoudig verloopt. Hier volgt men eveneens de index via de nomenclatuur van intellectuele prestaties en dus de medicomut, net zoals dat voor andere honoraria geldt.

3 – het tijdspad van de psychiatrische functie. Psychiaters zijn bij uitstek onderhevig aan de enorme veranderingen in de ziekenhuiswereld. Daarom wou men naar een onderhandelingskader voor de mobiele teamfunctie en leek instappen in een conventie zoals die bijvoorbeeld ook van kracht is in de dialyse, een uitweg. Van die conventie maken zowel de psychiaters zelf, de ziekenfondsen als de ziekenhuisdirecties deel uit.

Een draft van deze conventie is neergelegd, iedereen ging akkoord over de algemene principes. Voor een periode van twee jaar is intussen de honorering afgesproken zodat men in die tussentijd in alle rust kan verderwerken aan een degelijke omschrijving van de functie, de definitieve nomenclatuur en de plaats van de psychiater in het maatschappelijk veld. “Daar is inderdaad nog heel wat werk aan de winkel”, aldus dokter Geert Bosma. “Onze klassieke functie in het ziekenhuis verandert immers drastisch omdat we veel meer werk extramuraal verrichten en het huidige nomenclatuursysteem is daarop niet voorzien.”