Innovatie op het gebied van bioprinten heeft een nieuwe stap voorwaarts gezet met het sturen van een 3D-bioprinter naar de ruimte. Met deze technologie kunnen astronauten “weefselachtige constructies maken om beschadigde delen van hun lichaam te herstellen”, met name in het geval van brandwonden of botschade.
Het Finse bedrijf Brinter AM Technologies heeft samengewerkt met Redwire Space NV, een bedrijf gespecialiseerd in ruimtesystemen, om de Brinter Core bioprinter aan boord van het International Space Station (ISS) te sturen. Het project, dat wordt ondersteund door de European Space Agency (ESA), heeft als doel deze technologie aan te passen aan de unieke omgeving van de ruimte, met name in de Columbus-module van het ISS, die is gewijd aan wetenschappelijk onderzoek.
3D-bioprinten in de ruimte is nog een relatief nieuw gebied, maar wel een met veelbelovende vooruitzichten. Tomi Kalpio, CEO van Brinter AM Technologies, legt in een persbericht uit: “Bioprinttechnologieën hebben een groot potentieel voor het ondersteunen van medische behandelingen, ook in de ruimte, en het vergroten van de autonomie van de bemanning tijdens langdurige missies. Astronauten zouden weefselachtige structuren kunnen creëren om beschadigde lichaamsdelen te herstellen, bijvoorbeeld om brandwonden of botletsels te behandelen, of ze zouden gepersonaliseerde medicijnen kunnen printen die optimaal op het individu zijn afgestemd."
Een van de belangrijkste doelen van dit project is om de effecten van microzwaartekracht op 3D-geprinte celstructuren te onderzoeken. De bijna-nul zwaartekracht van de ruimte zou een ongekende cellulaire dynamiek aan het licht kunnen brengen, wat zou kunnen leiden tot een beter begrip van de menselijke biologie in extreme omgevingen. Dit zou uiteindelijk kunnen leiden tot vooruitgang in het beheer van gezondheidscrises voor astronauten, met name in het geval van brandwonden of botletsels.
Naast de directe toepassingen voor gezondheid in de ruimte hopen onderzoekers deze bioprinter ook te gebruiken om hun kennis uit te breiden op gebieden als toxicologie en medicijnproductie. De mogelijkheden van de Brinter Core maken het mogelijk om celmatrices en menselijke weefsels te maken, zoals bot en kraakbeen, maar mogelijk ook complete organen, wat nieuwe mogelijkheden biedt op het gebied van regeneratieve geneeskunde.
Daarnaast zou de unieke omgeving van de ruimte onverwachte voordelen kunnen bieden voor bioprinting. Zonder de zwaartekracht van de aarde hebben 3D-geprinte structuren geen ondersteuning nodig, wat het creëren van complexe weefsels zou kunnen vereenvoudigen en versnellen. De mogelijkheid om weefselvorming en regeneratie in deze unieke omstandigheden te bestuderen zou een revolutie teweeg kunnen brengen in ons begrip van de menselijke biologie.
De vooruitgang op dit gebied is niet beperkt tot de ruimte. De technologieën die zijn ontwikkeld voor bioprinten in een baan om de aarde zouden ook spin-offs kunnen hebben op aarde, met name op het gebied van de regeneratieve geneeskunde. Het printen van menselijk weefsel of organen zou uiteindelijk kunnen leiden tot innovatieve behandelingen voor patiënten die lijden aan ernstige verwondingen of chronische ziekten.
