1 oktober 2024 markeert het begin van een nieuwe verplichting voor artsen: bedragen overmaken die aan patiënten worden gefactureerd voor bepaalde niet-terugbetaalbare diensten, moeten voortaan worden opgenomen in de elektronische facturering. 

In haar laatste Flash-Info zet de GBO (Kartel) de procedures en specifieke codes uiteen die moeten worden gebruikt om aan deze nieuwe vereisten te voldoen. Deze wijziging is van invloed op alle artsen, ongeacht of ze geconventioneerd zijn of niet. Ze worden nu verplicht om de gefactureerde bedragen aan te geven wanneer ze gebruik maken van de platforms eAttest of eFact.
Het belangrijkste doel van dit systeem is om ziekenfondsen en het RIZIV in staat te stellen een duidelijk beeld te krijgen van de kosten die daadwerkelijk door patiënten worden gedragen voor zorg die niet door een verplichte verzekering wordt gedekt. Het uiteindelijke doel is om iedereen een betere toegang tot zorg te garanderen, door ervoor te zorgen dat de in rekening gebrachte tarieven geen financiële barrière vormen voor de bevolking. Door de verzamelde gegevens te evalueren, kunnen verzekeraars de last meten die deze niet-vergoedbare diensten voor verzekerden vormen en, indien nodig, hun beleid dienovereenkomstig aanpassen.
Tot nu toe zijn alleen partieel- of niet-geconventioneerde artsen verplicht om hun ereloonsupplementen via elektronische platforms door te geven, een eerste fase die in september 2023 werd ingevoerd. Vanaf 1 oktober 2024 wordt deze verplichting echter uitgebreid naar alle artsen, ongeacht hun contractuele status, als onderdeel van de nieuwe transparantiefase.
Voorwaarden waaraan moet worden voldaan
Tijdens de eerste transparantiefase konden partieel- of niet-geconventioneerde artsen de bedragen aangeven van de supplementen die werden aangerekend voor ambulante prestaties die door de verplichte verzekering werden terugbetaald. Vanaf 1 oktober kunnen ze meer details toevoegen door middel van pseudo-codes die de aard van de aangerekende supplementen aangeven. Deze codes omvatten

384075 voor extra professioneel supplement ;

384090 voor kosten die rechtstreeks verband houden met de dienst (apparatuur, desinfectie);

384112 voor indirecte kosten (lokalen, personeel);

384134 voor een niet-gespecificeerd supplement.

Hoewel deze vermelding facultatief blijft voor deze artsen, belichaamt ze de doelstelling van transparantie die de ziekenfondsen voorstaan.
Voor alle artsen: overdracht van niet-terugbetaalbare prestaties
De belangrijkste nieuwigheid in deze tweede fase is de verplichting voor alle artsen om de gefactureerde bedragen voor niet-terugbetaalbare ambulante prestaties op te geven. Die gaat dus in op 1 oktober, op voorwaarde dat de pseudocodes die hiervoor zijn voorzien, beschikbaar zijn in de software. Er zijn drie categorieën van prestaties gedefinieerd, elk geassocieerd met een specifieke pseudocode:

384215 voor prestaties die onder de nomenclatuur vallen maar niet voor terugbetaling in aanmerking komen. U moet aangeven :

• het door de patiënt verschuldigde bedrag voor een terugbetaalbare prestatie waarvoor de terugbetalingsvoorwaarden niet vervuld zijn (bv. leeftijdscriterium vastgelegd in de toepassingsregel).
• als een relatieve prestatie: de nomenclatuurcode die normaal zou worden gecertificeerd als aan de terugbetalingsvoorwaarden was voldaan (als er meerdere codes mogelijk zijn, kunt u de code kiezen die u wenst).

384230 voor prestaties die niet onder de nomenclatuur vallen. In het voorziene vrije tekstveld kunt u een beschrijving van de dienst of de nomenclatuurcode van een gelijkaardige bestaande dienst toevoegen.

Voor apparatuur, technieken of instrumenten die niet zijn inbegrepen in het honorarium voor de terugbetaalbare dienst of niet anderszins worden terugbetaald door de zorgverzekering, moet u :

• één of meer pseudo-codes vermelden:
  • 384156 voor de materiaalkosten. Dat zijn voornamelijk steriele sets, klein hechtmateriaal (steeds meer wegwerpmateriaal), hechtingen, hemostaten, enz. Bv. nieuw materiaal gebruikt tijdens een prestatie waarvoor geen terugbetaling wordt voorzien.
  • 384171 voor de kosten van anesthesie. Dit zijn kosten met betrekking tot plaatselijke verdoving waarbij geen gespecialiseerde anesthesist betrokken is, evenals bepaalde producten die voor anesthesie worden gebruikt. Bv.: nieuwe manier om een anesthesieproduct toe te dienen waarvoor extra kosten moeten worden betaald.
  • 384193 voor de verwerkingskosten van de dienst. Dit zijn de kosten voor het desinfecteren en steriliseren van apparatuur, scopen en toebehoren. Bijvoorbeeld: er is een duurder desinfectiemiddel op de markt gekomen waarvoor geen goedkeuring voor vergoeding is gepland.
• Voeg een beschrijving toe in het daarvoor bestemde vrije tekstveld.
• geef als relatieve prestatie de nomenclatuurcode van de terugbetaalbare prestatie waarvoor de apparatuur, techniek of instrumenten gefactureerd worden.

Op die manier zullen artsen, wanneer diensten niet gedekt zijn door de verplichte verzekering, moeten specificeren tot welke categorie ze behoren door deze pseudo-codes te gebruiken. Het doel is om ziekenfondsen een volledig beeld te geven van de kosten waarmee patiënten te maken krijgen.
De kwestie van niet-erkende onderzoeken
Een ander punt dat deze hervorming invoert, betreft bepaalde courante onderzoeken die door huisartsen worden uitgevoerd maar niet in de nomenclatuur zijn opgenomen, zoals MAPA (holterbloeddruk), dermatoscopie, slaapapneu of klinische echografie. Ondanks hun toegevoegde medische waarde worden deze procedures niet vergoed, waardoor geconventioneerde artsen soms gedwongen worden om zich uit de regeling terug te trekken om de kosten van de aankoop van dure apparatuur of opleiding te dekken.
Op de vergadering van de medicomut van 27 september 2024 pleitte GBO/Kartel ervoor om deze ingrepen voortaan te waarderen met de pseudocode 384215, ook voor geconventioneerde artsen, in afwachting van een hervorming van de nomenclatuur. Dit zou artsen in staat stellen om extra kosten aan te rekenen voor deze prestaties, onder bepaalde voorwaarden. Belangrijke verduidelijking: diensten die in de nomenclatuur zijn opgenomen maar tegen €0 worden gewaardeerd, kunnen niet worden onderworpen aan supplementen voor geconventioneerde artsen.
Elektronische facturatie verplicht vanaf september 2025
Tot slot wordt elektronische facturatie vanaf september 2025 verplicht voor alle artsen. Tegen die datum is papieren facturatie alleen nog toegestaan in uitzonderlijke gevallen, zoals technische problemen of situaties van overmacht, of voor artsen die vóór januari 2023 de leeftijd van 67 jaar hebben bereikt.
> Meer info: Elektronische facturatie en informatie naar ziekenfondsen voor meer transparantie ( RIZIV, online 18/09/24)