Caroline Gennez wordt dus minister van Welzijn, Cultuur, Armoede en Gelijke Kansen in de nieuwe Vlaamse regering. De 49-jarige politica heeft intussen bijna 25 jaar politiek op de teller staan op uiteenlopende niveaus. Ze was ook vier jaar lang, tussen 2007 en 2011,  voorzitter van de sp.a (Vooruit). Nu wordt ze voor het eerst Vlaams minister en krijgt ze met Welzijn meteen een belangrijke post.

Caroline Gennez wordt op 21 augustus 1975 geboren in het Limburgse Sint-Truiden. Ze wordt als kind toegelaten tot de Vlaamse Tennischool en wordt lang beschouwd als een belofte voor het Belgische vrouwentennis, maar moet als tiener al een kruis over die potentiële carrière maken na rugproblemen. 

Gennez doet het echter ook goed op school, en gaat uiteindelijk politieke en sociale wetenschappen studeren aan de KU Leuven. Even later rolt ze de politiek in, eerst via de sp.a-jongerenbeweging Animo, waar ze een tijdje voorzitster is. Vanaf 1999 gaat ze aan de slag op verschilende socialistische kabinetten, zowel Vlaams als federaal. Lokaal engageert ze zich in Sint-Truiden, waar ze in 2003 schepen wordt. 

De socialiste wordt opgemerkt door toenmalig sp.a-voorzitter Steve Stevaert en zal van 2003 tot 2007 ondervoorzitster van de partij zijn. In die periode verhuist ze ook naar Mechelen, in de provincie Antwerpen. In 2004 wordt ze voor het eerst lid van het Vlaams Parlement. Tot 2007 is ze fractieleidster voor sp.a-spirit. 

Ex-partijvoorzitter

Stevaert zwaait in 2005 af als partijvoorzitter om provinciegouverneur van Limburg te worden en wordt opgevolgd door Johan Vande Lanotte. Die laatste neemt in 2007 echter ontslag wegens een verkiezingsnederlaag. Het partijbestuur schuift Gennez naar voren als zijn opvolger. Even later volgen voorzittersverkiezingen, waarbij ze 66,4 procent van de partijmilitanten kan overtuigen. Een derde van de militanten verkiest Erik De Bruyn, een vrij onbekende tegenkandidaat die pleit voor een linksere koers. Het is een teken van de verdeeldheid die de partij kenmerkt sinds het vertrek van Stevaert. 

En ook Gennez kan het tij niet keren: in 2009 en 2010 vallen de verkiezingsresultaten voor de Vlaamse socialisten opnieuw tegen. Gennez' voorzitterschap wordt onder meer gekenmerkt door haar besluit om Frank Vandenbroucke, die later nota bene haar collega zal worden in de federale regering, na de verkiezingen van 2009 te weren uit de Vlaamse regering, tot ongenoegen van de Vlaams-Brabantse afdeling van de partij. Vandenbroucke, die tot dan toe viceminister-president was in de Vlaamse regering, had tijdens de onderhandelingen wrevel gewekt bij de partijtop en coalitiepartners CD&V en N-VA. 

Gennez beslist uiteindelijk zelf om geen kandidaat meer te zijn voor een tweede mandaat. Na de voorzittersverkiezingen in het najaar van 2011 wordt Bruno Tobback voorzitter. Gennez laat daarna in een interview vallen geen neen te zeggen tegen een "toffe ministerportefeuille" in de regering-Di Rupo, maar die gunt Tobback haar niet. 

Daarna focust Gennez zich op haar werk als parlementslid. In 2010 wordt ze verkozen in de Kamer, waar ze tot 2014 zal zetelen alvorens terug te keren naar het Vlaams Parlement. Daar focust ze op thema's als economie, werk en onderwijs. 

De socialiste blijft ook nog lang actief in Mechelen, waar ze van 2007 tot 2012 schepen is. In 2019 kondigt ze echter haar afscheid van de lokale politiek aan. De socialisten zitten dan al jaren in de oppositie in de Dijlestad. 

'Schaduwminister Buitenlandse Zaken'

Eind 2022 wordt de 47-jarige socialiste minister van Ontwikkelingssamenwerking en Grootstedenbeleid in de regering-De Croo. Gennez volgt Meryame Kitir op, die twee maanden eerder een stap opzijzette om gezondheidsredenen en problemen bij het leiden van haar kabinet.

Als minister is Gennez een stuk zichtbaarder dan haar voorgangster en wordt ze her en der de schaduwminister van Buitenlandse Zaken genoemd. Ze doet in korte tijd verschillende landen aan, zoals Ethiopië, Marokko en de Palestijnse gebieden in Israël.

Begin 2024 veroorzaakt de minister opschudding met de uitspraak dat Duitsland "zich voor de kar laat spannen" van de Israëlische regering in het conflict tussen Israël en Hamas. Premier Alexander De Croo ziet zich genoodzaakt om afstand te nemen van die uitspraak.

In het parlement maakt minister Gennez geen al te goede indruk want ze heeft het moeilijk om tijdig te antwoorden op parlementaire vragen en staat daarmee in de top-drie naast Alexander De Croo en Frank Vandenbroucke. Van de 71 vragen die de minister ontving, beantwoordde ze er 43 (of 60,6 procent) niet op tijd. Het merendeel daarvan (26) wordt pas beantwoord met een vertraging van meer dan een half jaar.

Bij de verkiezingen van juni 2024 trekt Gennez de lijst voor het Vlaams Parlement in de provincie Antwerpen. Ze wordt verkozen met 41.107 stemmen en treedt toe tot het Vlaamse onderhandelingsteam van Vooruit.

Haar voorgangster, Hilde Crevits, blijft viceminister-president voor CD&V in de nieuwe Vlaamse regering. Ze neemt daarnaast de bevoegdheden Binnenlands Bestuur en Integratie en Inburgering voor haar rekening. De 57-jarige West-Vlaamse zit sinds 2007 in de Vlaamse regering en is al bijna twee decennia een van de absolute sterkhouders van de Vlaamse christendemocraten.

> Vlaams regeerakkoord: snelle aanpak mentale stoornissen

> Vlaams regeerakkoord: gedeeld EPD mét medicatieschema uitrollen

> Vlaams regeerakkoord: zorgverleners controleren op kennis Nederlands