Onlangs toonde de nationale raad van de Orde zich voorstander van een strengere kwaliteitscontrole van buitenlandse artsendiploma’s als die artsen in ons land geneeskunde willen beoefenen. Sinds de zesde staatshervorming zijn enkel de gemeenschappen en de gewesten bevoegd om een gelijkwaardigheidsdiploma af te leveren. Op basis daarvan wordt een visum afgeleverd door de FOD Volksgezondheid.

Sedert 2016 bestaat de mogelijkheid om een bekwaamheidsproef of een extra stage op te leggen voor artsen wier diploma (nog) niet gelijkgeschakeld werd met een Belgisch diploma. De Orde van Antwerpen beklemtoont dat artsen voor het uitvoeren van een anamnese behoorlijke noties moeten hebben van de taal van de regio van de patiënt. Eventueel kan een tuchtprocedure worden opgestart en zelfs een tijdelijke schorsing opgelegd worden als de gegeven adviezen onvoldoende effect hebben. Dat totdat de arts in kwestie wel degelijk de taal voldoende beheerst om aan patiëntenzorg te doen.

Geen aparte zorgcircuits!

Voorzitter van de Antwerpse provinciale raad, dr. Christel De Pooter, licht toe dat dit alles in de geest is van de patiëntenrechtenwet. “We zullen preventief optreden om de zorgkwaliteit te checken”, waarschuwt ze. “De arts kan gevraagd worden naar zijn werklocatie en zal bijvoorbeeld geen patiënt kunnen zien totdat hij de taal voldoende kent. Wordt hiertegen gezondigd, dan is zijn diensthoofd verantwoordelijk. Huisartsen kunnen evenmin met een praktijk starten als ze niet voldoen aan de (basis)taalvoorwaarden. Wachtposten raad ik aan om deze randvoorwaarden op te nemen in het intern reglement.”

Dokter De Pooter ziet zich genoodzaakt om hier streng op te treden omdat anders aparte zorgcircuits dreigen te ontstaan “waarbij artsen onze taal niet spreken omdat ze alleen buitenlandse patiënten hebben.”