De oppositie kon de meerderheid niet uit elkaar spelen over de nieuwe artsenquota voor 2028 en de quota voor tandartsen in 2027. Aan Franstalige kant pleitte de oppositie nochtans fel voor het optrekken van de artsenquota.
Net voor het parlement in zomerreces ging, keurde het meerderheid tegen oppositie het wetsontwerp goed dat de quota vastlegt voor artsen in tandartsen voor respectievelijk 2028 en 2027. Welk debat ging eraan vooraf?
De meerderheid schaarde zich unaniem achter het wetsvoorstel. Interessanter is om te zien hoe de oppositie zich tegen het voorstel kantte, maar wel naargelang de taalrol met tegengestelde argumenten. Catherine Fonck (Les Engagés) diende een amendement in om de quota een pak hoger te leggen. In plaats van 1.104 in Vlaanderen en 744 in Franstalig België stelde ze voor de quota respectievelijk te verhogen tot 1.303 en 876. De vergrijzing en de medische demografie maken het volgens haar noodzakelijk om de quota op te trekken. “België telt momenteel 3,2 artsen per duizend inwoners, wat lager is dan het Oeso-gemiddelde. Ons land staat daarmee op de voorlaatste plaats van de Europese Unie en is één van de weinige landen waar het aantal artsen per duizend inwoners tussen 2000 en 2019 weinig veranderde”, stelt Fonck vast.
PVDA-PTB vs. Vlaams Belang
Eenzelfde geluid bij Sofie Merckx (PVDA-PTB) die echter nog een stapje veder wil gaan. In haar amendement stelde ze voor de quota te verhogen tot respectievelijk 1.435 en 967. “De quota en de numerus clausus moeten fundamenteel worden herzien”, zegde ze verder in het amendement dat bovendien aanstuurde op een verhoging van het voorgestelde subquotum voor huisartsen met 30% extra. In een tweede amendement pleitte Merckx ervoor iedereen die de opleiding geneeskunde volgde sowieso een Riziv-nummer toe te kennen. “Studenten geneeskunde en tandheelkunde verdienen een wettelijke garantie dat ze als ze hun diploma halen, ook een Riziv-nummer zullen krijgen.”
Een ander geluid was te horen in een amendement ingediend door Vlaams Belangers Steven Creyelman en Dominiek Sneppe. Zij pleitten ervoor een responsabiliseringsmechanisme achter de hand te houden om iedereen aan te zetten de akkoorden na te leven. “Dat is – de geschiedenis van dit dossier indachtig – geen overbodige luxe.”
Filip Ceulemans
