De raad van bestuur heeft zopas de benoeming gemeld van een nieuwe voorzitter en een nieuwe directeur voor de kliniek Sint-Jan: prof. dr. Patrick De Coster als voorzitter van de raad van bestuur en Alexandre Deschuymere als directeur-generaal.
Eind maart nam de kliniek Sint-Jan afscheid van haar algemeen directeur en een deel van haar team. De raad van bestuur heeft zopas de benoeming gemeld van een nieuwe voorzitter en een nieuwe directeur voor de kliniek Sint-Jan: prof. dr. Patrick De Coster als voorzitter van de raad van bestuur en Alexandre Deschuymere als algemeen directeur.
Ter herinnering: Patrick De Coster, die sinds twee jaar directeur is van kliniek Sint-Jan, is een erkend deskundige op het gebied van ziekenhuismanagement. Na zijn opleiding in interne geneeskunde, cardiologie en nucleaire geneeskunde, een master in volksgezondheid en een verblijf van bijna twee jaar in het Hammersmiths Hospital in Londen, nam hij in 1986 de leiding op van de afdeling nucleaire geneeskunde van het UZ van de UCL in Mont Godinne.
Hij is momenteel vicevoorzitter van de ziekenhuisgroep Jolimont, bestuurder van het netwerk Hélora en lid van de hoge raad van specialisten en huisartsen.
Van 1991 tot 2016 bekleedde hij de functie van algemeen directeur van de Cliniques de Mont Godinne, waarvan hij de fusie met het ziekenhuiscentrum van Dinant en de kliniek Sainte Elisabeth van Namen leidde. "De afgelopen maanden trad hij in de context van deze veranderingen op als verbindingsman tussen de raad van bestuur, het directiecomité en de medische wereld. Hij verleende constructieve steun en gaf gedegen advies ter ondersteuning van het huidige bestuur", benadrukt de kliniek Sint-Jan.
Alexandre Deschuymere van zijn kant begon zijn carrière in de kliniek Sint-Jan in 1990. Tijdens zijn professionele loopbaan vervulde hij verschillende ziekenhuismanagementfuncties binnen de afdelingen Zorg, Ziekenhuishygiëne, Financiën, Patiëntenadministratie, Kwaliteit en Veiligheid, Bemiddeling, Logistiek, enz. Met 32 jaar anciënniteit en expertise binnen het ziekenhuis bewees hij keer op keer zijn zorg om alle belanghebbenden te verenigen en samen te brengen rond de opdrachtverklaring, maar ook zijn diepe verbondenheid met de fundamentele waarden van ons ziekenhuis," luidt het in een mededeling van de kliniek Sint-Jan.
De raad van bestuur verzekert prof. dr. Patrick De Coster en Alexandre Deschuymere van zijn volledige steun en vertrouwen.
Laatste reacties
Marc Bosquet
29 juni 2022Ziekenhuisnetwerk GIBBIS: ‘Brussel Frans, Vlamingen buiten’
GIBBIS zet Vlaams zorgpersoneel een hak en neemt agressief Franstaligen aan
COMMENTAAR - 29/06/2022 Frans Crols - Leestijd 8 minuten 3
De blauwe Vlaamse galeislaaf van de Franstaligen, Guy Vanhengel, is de nuttige idioot om de Vlamingen mee buiten te wippen uit de grootschalige francofone ziekenhuisnetwerken in Brussel en Brabant, die bij nacht en ontij zijn opgetuigd.
GIBBIS staat voor Gezondheidsinstellingen Brussel Bruxelles Institutions de Santé en is een letterwoord waarbij u de eerste drie letters mag schrappen. GIBBIS is een machine om de Vlaamse universiteiten en artsen uit de twee nieuwe Franstalige netwerken (die zelfs reiken tot Ottignies) te gooien en de Vlaamse patiënten, jong en oud, flink of zorgbehoevend, structureel van hun rechten en zorg te beroven. Op 1 juli zullen zes Brusselse ziekenhuizen, waaronder vijf uit de openbare sector, tot deze federatie, die bestaat sedert 2017, toetreden. Guy Vanhengel is de flamand de service, een rol die hij als blauwe al zijn hele loopbaan met talent en dubbelhartigheid vervult.
Het kerndoel van het grotere GIBBIS is om de Vlamingen en het Vlaamse medisch talent een hak te zetten. Bij UCL en ULB zijn de macht en de mentaliteit nog steeds onversneden varianten van ‘le très grand Bruxelles‘, waar Vlamingen niks te maken hebben. De zogenaamde hoofdstad van België, buiten enkele vlekken een mesthoop, zal zich daarmee nog meer ongeliefd en ongesteund maken in het meest welvarende deel van het land. Dit zullen we goed merken als de financiële putten van het gewest en de financiële putten van de ziekenhuisnetwerken gevuld moeten worden.
Voordat we dieper in de materie duiken is het opmerkenswaard dat federaal minister van Volksgezondheid Frank Vandenbroucke, met zijn altijd scherpe dossierkennis, heeft aanvaard hoe de Vlamingen, in hun soi-disant hoofdstad, gekoeioneerd worden door wat beweert landgenoten te zijn. Dit deed hij samen met zijn Vlaamse evenknieën — sedert einde mei Hilde Crevits en voordien Wouter Beke als voorganger.
Context
Op democratische wijze stemde men voor taalwetten en bereikte men akkoorden met de Franstaligen. In het Brussels gewest rekenden ze erop dat iedereen — al was het maar in het kader van de taalhoffelijkheid — die wetten zou naleven. Vandenbroucke weet beter dan wie ook hoe die wetten ten nadele van de Vlamingen en de sociaal zwakkeren in Brussel met voeten worden getreden.
Ik geef u een opsomming van de meest brutale overtredingen. Een aanfluiting is de tweetaligheid van de gemeentelijke administratie van de Brusselse gemeenten; een aanfluiting is de tweetaligheid van de politie in het Brusselse gewest. Nog een aanfluiting is de tweetaligheid van artsen in de Brusselse ziekenhuizen (bicommunautair of niet). Eveneens een aanfluiting is het onderwijs van het Nederlands in het Franstalige onderwijs; een aanfluiting is het onderwijzen van eenvoudig medisch Nederlands in de medische faculteiten en de verpleegstersscholen van de Franstalige universiteiten. En een andere aanfluiting was de hele en langdurige heisa rond het ingangsexamen geneeskunde en de RIZIV-nummers.
In het Brussels gewest werden twee netwerken van ziekenhuizen opgericht waarbij de taalwetten werden genegeerd en waarbij nu brutaal in de statuten en de reglementen van inwendige orde het beginsel van de tweetaligheid naar buiten gekieperd wordt
In het Brussels gewest werden twee netwerken van ziekenhuizen opgericht waarbij de taalwetten werden genegeerd en waarbij nu brutaal in de statuten en de reglementen van inwendige orde het beginsel van de tweetaligheid naar buiten gekieperd wordt.
Marc Bosquet
Dr. Marc Bosquet kent de situatie van binnenuit en al jarenlang: ‘Met de oprichting van deze twee netwerken worden de bicommunautaire ziekenhuizen opgedoekt en opgeslorpt in eenzijdig communautaire ziekenhuisnetwerken. Onder toezicht van de ULB is er het netwerk La Grande Université de Bruxelles dat bestaat uit alle IRIS-ziekenhuizen en het UZ Erasme van de ULB. Is er financieel geen probleem? Alle schulden van het verleden, het heden en de toekomst zullen betaald worden door het Brusselse Gewest — zo staat in de statuten. Dat het gewest failliet is, maakt niks uit voor de initiatiefnemers. Ooit draait via-via de Vlaamse belastingbetaler op voor de put. Onder toezicht van de UCL groeide Le Grand Hôpital Universitaire du Brabant, dat overkoepelt de Europa-ziekenhuizen, het Sint-Jansziekenhuis, St Luc en… het ziekenhuis van Ottignies.’
De Raad van Bestuur van de Europa-ziekenhuizen is paritair samengesteld met vertegenwoordigers van KU Leuven en UCL. De Leuvense universiteit heeft zich daarin voor de gek laten houden en niemand raadpleegde haar. Weet rector Sels daarvan of is hij om de tuin geleid of is hij een vijg? In het nieuwe netwerk heeft de KU Leuven een zetel gekregen met ‘adviserende’ bevoegdheid, dus met nul medezeggenschap en macht. In Brussel en de noordelijke rand heeft de UZ Brussel van VUB een degelijk netwerk gevormd dat tot Halle reikt en waar professor Noppen en zijn team zorgen voor een aanbod van hoog kwalitatieve gezondheidszorg.
Sint-Jansziekenhuis
De coronacrises hebben toegelaten dat er in het geniep door UCL en ULB geprutst werd aan de medische zorg in en om de hoofdstad zonder Vlamingen en met afkeer voor de Vlaamse patiënten, deze incluis, aangevoerd voor spoedeisende hulp. Het liedje is honderd jaar oud: pour les flamands la même chose. De Vlaamse directeur en de Vlaamse medisch directeur, die zich verkneukelden over de kortzichtigheid van de Vlamingen die tegengas gaven in het groeiende francofone netwerkverhaal, zijn ondertussen na de pandemie in het Sint-Jansziekenhuis eruit gegooid. Nu is het wachten op de nieuwe UCL-directie.
In datzelfde Sint-Jans benoemen ze agressief Franstalige artsen, ook als ze geen woord Nederlands kennen of begrijpen. De medisch directeur in de Europaziekenhuizen is een UCL-man. Het is een wonder dat er nog Vlaamse stagiairs en assistenten, als hulpje, terecht kunnen in de Brusselse ziekenhuizen.
Besluiten
We kunnen enkele besluiten hieruit trekken. Ten eerste kan Vlaanderen niet opdraaien voor de extra financiële put die de francofone netwerken zullen veroorzaken. Het opstapelen van de bestaande verliezen leidt niet tot winst, dus afdokken zal door iemand moeten gebeuren. Ten tweede zijn de waarborgen dat Nederlandstalige patiënten in hun eigen taal kunnen worden verzorgd (bijvoorbeeld reeds bij een spoedopname waar dialoog essentieel is) verwasemend. Dit geldt zeker ook voor kinderen en bejaarden. Ten derde krijgt de zuidrand van Brussel — en daar is tegen geprotesteerd door de burgemeesters van Beersel en Sint-Pieters-Leeuw bij de bevoegde minister (Wouter Beke tot voor een maand) in de Vlaamse regering — een stiefmoederlijke behandeling met de nieuwe Franstaliggedomineerde ziekenhuisstructuren. En ten vierde is voor de Franstaligen de Vlaamse rand (kan het u, lezer, verbazen?) een aanhangsel van Brussel waardoor het territorialiteitsbeginsel wordt geschonden.
Kern van de nieuwe ziekenhuisnetwerken en de mentaliteit van de Franstaligen is dat ‘le tout grand Bruxelles‘ meer is dan een droom; in de luwte van corona, in de luwte van de lankmoedigheid van de Vlaamse partijen, in de luwte van de onkunde van wat zich in Vlaanderen kwaliteitskrant durft blijven noemen werd het dubbele misbaksel uitgebouwd.
Gekidnapt door Franstalige netwerken
Marc Bosquet: ‘De Franstaligen in België en zeker in het Brussels gewest zijn niet geïnteresseerd in samenwerking met de Vlaamse artsen en Vlaamse universiteiten. De VUB was zelfs niet op de hoogte van de grootse plannen van haar vrijzinnige zusteruniversiteit, ULB.’ (Nvdr: logebroeders zijn niet steeds broeders.)
‘De KU Leuven werd zonder pardon uit het netwerk “du Grand Brabant” gezet en alle pogingen om tot een vergelijk te komen werden met de gekende hooghartigheid afgewezen. De KU Leuven en de UCL vieren in 2025 samen hun 600-jarig bestaan. Vergeet de innige samenwerking die met woorden wordt beleden van die twee afsplitsingen van de ooit unitaire en kerkelijke universiteit. De bi-communautaire ziekenhuizen werden onder de ogen van VUB en KU Leuven geschrapt en gekidnapt door uitsluitend Franstalige netwerken.’
Oplossingen
Zijn er oplossingen? Een actie van de Vlaamse Gemeenschap is een uitweg. Die kan, om te beginnen, bestaan uit een Vlaams netwerk van UZ Brussel, erkend door de Vlaamse Gemeenschap. Én er moet een Vlaams netwerk in de zuidrand komen door de integratie van de Europaziekenhuizen in een netwerk van de KU Leuven met erkenning en steun door diezelfde Vlaamse Gemeenschap.
De financiële toestand van de Europaziekenhuizen is verre van schitterend. De algemene stemming van de artsen daar is er een van berusting. Weinig ambitie is er om te werken aan nieuwe therapeutische plannen met de KU Leuven. Een overname of samenwerking met de KU Leuven is echter een win-winsituatie. Waarom? De KU Leuven kan de Europaziekenhuizen saneren: zij kan zorgen voor een degelijke medische en administratieve begeleiding. Bovendien kunnen zij werk maken van een doorstroming van bekwame studenten geneeskunde met buitenlandse wortels naar de medische opleiding van de KU Leuven. Prediken over verscheidenheid is goedkoop, er werk van maken is de kern.
Toestroom naar Vlaams temperament en Vlaamse kundigheid
Zoals dr. Marc Bosquet reeds jaren bepleit is Brussel, of zou Brussel moeten zijn, een internationaal uitstalraam voor de medische kundigheid van KU Leuven. Denk aan haar geneescampus op de Gasthuisberg in Leuven: een mondiaal centrum van uitmuntendheid.
Iets gelijkaardigs zal ontstaan met Vlaamse ziekenhuisnetwerken met Vlaams temperament en Vlaamse kundigheid in Brussel
Twee Vlaamse netwerken in Brussel zijn de enige zinvolle oplossing voor de groeiende en eigenzinnige schande van de in het halfduistere geboren Franstalige réseaux. Dr. Marc Bosquet denkt aan alle inwoners van Groot-Brussel: ‘De twee Vlaamse netwerken zullen hoogstaande gezondheidszorg aanbieden aan alle burgers van het gewest. Met dien verstande: als ze een gezonde financiële basis hebben die gecontroleerd wordt door hun respectieve universiteit, als ze medisch gecontroleerd en gestimuleerd worden door een Vlaams universitair ziekenhuis, als de meertaligheid gerespecteerd wordt ten aanzien van de Franstalige, de Nederlandstalige en de anderstalige patiënten. Vlaanderen is kwaliteit. Veel burgers van Groot-Brussel, waarbij er heel veel zijn die zich als Franstalig beschouwen, sturen hun kinderen naar het kwalitatievere Vlaams hoofdstedelijk onderwijs. Iets gelijkaardigs zal ontstaan met Vlaamse ziekenhuisnetwerken met Vlaams temperament en Vlaamse kundigheid in Brussel.’
FRANS CROLS
Stefaan COLPAERT
27 juni 2022Ik hoop op een progressieve wind in het desbetreffende ziekenhuis. Ik ken Brussel vrij goed. Ik kan altijd adviseren.