Afgestudeerd zijn betekent niet dat wij nu plots een vrijbrief hebben gekregen om de volgende generatie te misbruiken. Laat ons eindelijk deze negatieve spiraal doorbreken, bepleit dokter Roggen.

"Ik moet onze assistenten geregeld onder hun voeten geven... omdat ze te weinig advies vragen."

"Toen ik veertien jaar geleden begon als assistent (op spoed), stonden wij er overal alleen voor. De ouderejaars assistenten wilden tijdens de wachtdienst vooral gerust gelaten worden, supervisie bellen overdag werd steevast op gezucht onthaald, 's nachts bellen was al helemaal not done."

"Ik herinner mij de uitbrander van een ouderejaars, omdat ik overdag naar het staflid spoed had durven bellen, omdat ik in mijn eentje de patiëntentoevloed niet meer aankon (en toen  supervisie enkele uren later uiteindelijk kwam helpen, was de storm al weer geluwd)."

"Aan het einde van mijn eerste dag op zaal, enkele maanden later, kwam een van de stafleden alle patiënten met ons overlopen. Ik dacht "yes!" het gaf een enorm gevoel van veiligheid, wetende dat mijn kemels tijdig ondervangen zouden worden. Het is op al die jaren bij die ene dag gebleven..."

"Onze opleiding was er eentje van 'leer uw plan trekken'. Maar ook, als het fout liep: spitsroeden lopen, want no one has your back."

Supervisie uitbreiden

"Ik heb dan ook gezworen, dat de dag dat ik zelf verantwoordelijk zou zijn voor assistenten, ik er alles zou aan doen om er voor te zorgen dat zij dit nooit zouden moeten meemaken. Een van mijn grote overwinningen op mijn huidige dienst (de spoedgevallen van het Queen Fabiola Children's University Hospital (HUDERF/UKZKF)) was dan ook het uitbreiden van de supervisie van 8 tot 23u. En toch merk ik dat, ondanks onze laagdempeligheid, er nog steeds die terughoudendheid bestaat bij de assistenten."

"En dan hoor je hun verhalen uit de kleinere ziekenhuizen... En dan merk ik dat er op al die jaren nog maar bitter weinig veranderd is. Eerstejaars-assistenten die er helemaal alleen voor staan. Die niet mogen bellen naar hun supervisie, die naar ons ziekenhuis bellen om toch maar een advies te krijgen. Assistenten die op alle weekends en feestdagen moeten werken. Amper coaching en ondersteuning krijgen. En dan terugkomen naar het moederschip en amper iets bijgeleerd hebben (tenzij bedjes vol leggen en een kind aan een infuus leggen - want dat is namelijk het enige wat opbrengt binnen de kindergeneeskunde)."

"Wanneer je als arts het engagement aangaat om jonge mensen op te leiden, zorg er dan ook voor dat je er staat! Assistenten zijn GEEN GOEDKOPE WERKKRACHTEN, maar toekomstige collega's. Liever tien keer voor niets gebeld, dan één keer te weinig. Liever overwerken en een goed gesprek met een assistent, dan eentje die met vragen en twijfels naar huis gaat. Als stageverantwoordelijke hebben wij een verpletterende verantwoordelijkheid voor de volgende generaties. Don't do unto them, what was done unto us."

"Afgestudeerd zijn betekent niet dat wij nu plots een vrijbrief hebben gekregen om de volgende generatie te misbruiken. Laat ons eindelijk deze negatieve spiraal doorbreken."

> Zin in een midweek rust, reflectie, ondersteuning? (D4D)

> Beluister het lied voor de zorg