Modewoorden en modebegrippen ze ontstaan en ze verdwijnen, maar sommige zijn resistent en worden het nieuwe normaal. Voorbeeld daarvan zijn de “as a service” aanbiedingen via het internet. Je koopt geen software meer, maar je neemt een abonnement op een SaaS oplossing, Software as a service. Je koopt geen infrastructuur meer, maar gaat voor IaaS, Infrastructure as a service. Straks kopen we geen auto’s meer, maar nemen we het vervoer dat ons het beste past op het moment dat we het nodig hebben, Mobility as a service. Met onze eMail op de smartphone krijgen we op elk moment van de dag onze post, en moeten we niet wachten op de postbode. Dat is toch Post as a service? En we kunnen zo nog een tijdje doorgaan. Dit is alleen maar nudging voor ons pleidooi voor Health as a Service.
Gezondheid als een dienst? Dat hebben we toch al? Alle zorgverstrekkers werken zich krom om de patiënten zo goed mogelijk te verzorgen, de patiënten met alle beste zorgen te omringen, de patiënten in de beste omstandigheden te genezen of hun levenskwaliteit te behouden. Dat is toch de ultieme dienstverlening?
Juist, maar de digitale wereld kan daar nog een extra laag bovenop doen, zoals in Software, dat hadden we al en het werkte, dat is toch een service? Ja, maar bij software als een dienst, moet je je niet meer bekommeren om de licentie, om de upgrade, om de installatie, … Het volstaat om je te connecteren via internet, dat is de nieuwe service.
Wat is dan Health as a Service, elke patiënt die een abonnement neemt krijgt in ruil een gegarandeerd volledig up to date elektronisch medisch dossier (GMD-houder + 1ste lijn + ziekenhuis + rusthuis + …), teleconsultatie, telemonitoring, online apotheek, just in time fysieke rendez-vous met de zorgverstrekkers (dus enkel als het echt nodig is), volledige elektronische communicatie, geïntegreerde beslissingsondersteuning, geïntegreerde multidisciplinaire zorg. De patiënt die HaaS abonnee is gebruikt de tools en apps van eigen keuze.
Elke dag komen we een stapje dichterbij. Wat waren de voorbije weken de stappen die gezet werden?
Vividoctor, een platform voor contact met je arts op afstand, komt in het nieuws, wat aanleiding geeft tot discussies over de wettelijkheid, de deontologie, de kwaliteit, de wenselijkheid. Het antwoord is nochtans simpel. Het is wenselijk (vanuit de patiënt), het is legaal, de deontologie van de arts speelt in dezelfde mate als voor fysiek contact tussen de arts en de patiënt. En de terugbetaling? Die is nog niet geregeld. Maar wat gebeurde er ondertussen? De tussentijdse resultaten van de proefprojecten Mobile Health zijn bekend en volgens Minister De Block zijn die bemoedigend. Terugbetaling voor teleconsult komt dus in het vizier. Het zal wel, want ondertussen doet na Frankrijk en Nederland ook het Verenigd Koninkrijk de move naar terugbetaling van teleconsultatie en telemonitoring.
Het deed ons denken aan de discussie rond online apotheken. Zij mogen geen reclame maken in België, wel vanuit Nederland. Maar wat gebeurde er deze week? De vereniging van apotheken APB maakte bekend dat ze een online hub hebben voor alle apotheken. Is deze boodschap op zich dan geen reclame? Als officia-apotheken mogen verwijzen naar hun online hub, dan zullen de internet apotheken dat ook wel mogen, veronderstel ik. Dat is een leuk vraagje voor de Orde van Apotheken en voor het FAGG. En wat gebeurde er nog deze week? Amazon startte een marketing-campagne om de Benelux te veroveren. In de reguliere pers wordt dan gemeld dat de Bol.com en de CoolBlue’s van deze wereld geviseerd worden. Maar laat ons niet vergeten dat Amazon reeds in 12 landen erkend is als … online apotheek. Is de strijd van APB en de Orde van apotheken tegen de Belgische online apotheken dan de juiste? Misschien moeten we wel protectionistisch zijn, maar niet intra Belgica. Misschien de tijd rijp dat APB, Ophaco en de Belgische online apotheken samen ageren tegenover Amazon en consoorten? Waar zal de energie naar toe gaan? Achterhoedegevechten of proactieve aanpak van de echte bedreigingen?
Welke discussie was er nog? De verplichting van elektronisch voorschrijven vanaf 1 januari 2018. Dat zou volgens sommigen te snel gaan. Elektronisch voorschrijven is reeds 7 jaar beschikbaar, dan is het toch tijd voor veralgemening. De argumentatie dat het niet kan voor artsen die nog geen EMD pakket hebben, of voor occasionele voorschrijvers vervalt, want Paris is klaar en wordt binnenkort ter beschikking gesteld, zodat elke voorschrijver die een PC en internet heeft een elektronisch voorschrift kan maken.
We komen dus inderdaad elke dag een stap dichter bij Health as a Service, maar het is wachten op een reeks sprongen in plaats van stappen.
De technologie is geen probleem meer, alles is aanwezig om het te realiseren. Veel patiënten hunkeren ernaar.
