"Bij hemiplegie wordt ervan uitgegaan dat het bovenste lidmaat na een fase van enkele maanden waarin revalidatie mogelijk is in een chronische, niet-evolutieve toestand raakt", zegt Pierre-Yves Libois (CHU Vésale, Montigny-le-Tilleul).
Virtual reality wordt gebruikt om de illusie te creëren van de verloren functie en het mechanisme van neuroplasticiteit opnieuw te activeren. Het team van Libois heeft die techniek aangewend in een intrusief protocol dat geïnspireerd is op spiegeltherapieën en wordt gecombineerd met een sensomotorische aanpak, bij 25 patiënten met chronische hemiplegie van diverse etiologie (gemiddeld 97,3 ± 76,7 maanden na het letsel). De behandeling werd gedurende 2 maanden toegepast, met 3 sessies van virtuele therapie per week als aanvulling op hun dagelijkse fysiotherapie.
Elke patiënt werd beoordeeld op T0 (voor de behandeling), T1 (na 1 maand behandeling), T2 (na 2 maanden behandeling) en T3 (1 maand na afloop van de behandeling en 3 maanden na het begin ervan) op basis van een videoanalyse, een dynamometrische analyse, beoordeling van de spasticiteit, een Jebsen-test en een MIF. In de praktijk hebben 5 patiënten de studie verlaten. Voor de 20 andere (gemiddelde leeftijd 57,7 ± 8,4 jaar) wijzen de resultaten allemaal op een positieve verandering (maar met een bijzonder grote variabiliteit), die wordt gekenmerkt door een verandering in de spasticiteit bij alle patiënten en een variabele analytische en functionele verbetering, vaak met een trend tot het opnieuw gebruiken van het paretische lidmaat in de dagelijkse handelingen.
Het nut van virtual reality als immersiemiddel om de neuroplasticiteit opnieuw te activeren bij patiënten met chronische hemiplegie is dus duidelijk, onafhankelijk van de etiologie en de pathologie, de duur van de niet-evolutieve fase en de ernst van de letsels.
