Nog al te vaak betekent de huidige ziekenhuisfinanciering een rem om het chirurgisch dagziekenhuis (DZ) te stimuleren. Nochtans is dit de toekomst. De gesprekken om tot een oplossing te komen evolueren gunstig, in die mate zelfs dat ze in de laatste rechte lijn zitten.
Het komt erop neer dat men alles wat mogelijk in DZ kan worden uitgevoerd, daar ook terechtkomt zonder rem door een gebrekkige ziekenhuisfinanciering of zonder dat ziekenhuis of arts er het slachtoffer van wordt. Voor de arts is het financieel sowieso exact hetzelfde om te werken in DZ of in de setting van een klassiek ziekenhuis. Hooguit moeten het ontslag van de patiënt en niet-medische factoren wat geoptimaliseerd worden in DZ. Het ziekenhuis van zijn kant kan zich erover beklagen dat het via DZ minder prestaties kan aanrekenen.
Historische rem
Een rem op de evolutie naar DZ zijn de lijsten die tussen 2007 en 2010 in het leven werden geroepen. Het gaat om de zogenaamde A-lijsten waarvoor het ziekenhuis 0,81 van een BFM-gewone ligdag krijgt als een bepaalde ingreep op die lijst staat. Dat leidt uiteraard tot een variatie tussen ziekenhuizen onderling.
Daarnaast zijn er toen ook minder hoge forfaits van 1-7 voor minder zware ingrepen gecreëerd.
Voor de rest van de nomenclatuur is zelfs niets voorzien: alleen kan het ziekenhuis iets aanrekenen per ligdag als de patiënt die dag in het ziekenhuis verbleef. Kortom: dat alles betekent een rem op de evolutie naar het DZ.
Een insider geeft enkele concrete voorbeelden. Neem een galblaasoperatie. Die staat nergens op de lijst. Opereer je de galblaas in DZ, dan heeft het ziekenhuis er in principe niets aan. Zelfde verhaal voor een heupprothese.
Maxiforfait als escaperoute
Ziekenhuizen passen er vandaag vaak een mouw aan langs een zogenaamde ‘escaperoute’ via het maxiforfait, gelinkt aan een anesthesie. Een ingreep onder anesthesie in DZ houdt dan in dat het ziekenhuis dat maxiforfait kan aanrekenen, wat zeer variabel gebeurt bij ziekenhuizen onderling. Overigens behelst het doorgaans een kleiner bedrag dan een ligdag zodat het ziekenhuis daar meestal zelfs niet mee rondkomt.
Het lijkt dus wat op kunst- en vliegwerk. In principe is dat geen ideale manier van werken omdat je vergoeding verband moet houden met je prestatie, niet met het feit of de patiënt in het ziekenhuis geslapen heeft of niet.
Rem weg
Het overleg hierover om een oplossing te vinden verliep de afgelopen weken heel gunstig met de ziekenhuiskoepels, de overheid, de ziekenfondsen en alle beroepsverenigingen. Met een correcte vergoeding valt de rem weg naar het DZ en de druk op de ziekenhuizen om zaken te moeten hospitaliseren omdat er anders financiële problemen rijzen.
Met dien verstande dat er altijd patiënten zullen blijven die je sowieso klassiek moet hospitaliseren. Die basisregel blijft uiteraard overeind. De patiënten waarover het hier gaat, vallen in principe onder ernstgraad 1, een medisch profiel dat niets te zien heeft met financiering. "Uiteraard komt een niertransplantatie niet in DZ", luidt het.
Naar een gelijke prijs DZ en klassieke hospitalisatie
De eerstkomende dagen en weken is het de bedoeling om dit project te finaliseren om in de tweede jaarhelft naar een overeenkomst te gaan. Via het VBS kijkt elke beroepsvereniging zijn lijsten na.
Eerder dit jaar werd al beslist om voor het DZ vanaf juli van een 0,81 BFM-ligdag naar 0,95 BFM-ligdag te evolueren voor patiënten die op een speciale lijst staan zodat ziekenhuizen er zo goed als hetzelfde bedrag voor krijgen in DZ als voor klassieke hospitalisatie met één nacht. Uiteindelijk moet dat evolueren naar een gelijke prijs.
Deze hervormlng moet dus zeer binnenkort rond zijn, waarna de volgende stap zich richt op iets complexere ingrepen.
