Op een recent debat over het dagziekenhuis (DZ), georganiseerd door Antares, bleek dat er heel wat bereidheid bestaat om - in eerste instantie het chirurgisch dagziekenhuis – de wind in de zeilen te geven tegenover de klassieke hospitalisatie. Dan moeten wel snel enkele hinderpalen worden opgeruimd. En wie niet mee wil, zou dat binnenkort gaan voelen, want de tijd dringt.

De administrateur-generaal van het Riziv, Benoît Collin, toont zich een onversneden voorstander van de verbreding van de A-lijst (zie hoofdartikel). Allemaal goed en wel, maar daar spreekt men al 20 jaar over, beseft hij. Zonder die verbreding blijft het DZ vastgesnoerd in een keurslijf terwijl het net het ‘nieuwe normaal’ moet worden. Een internationale vergelijking wijst dat glashelder uit. België is op dat vlak geen kampioen van innovatie want bijvoorbeeld in de VS is de financieringshervorming DZ al 40 jaar geleden ingevoerd en ook onze buurlanden zijn ons al enige tijd voorbijgesneld.

De Riziv-baas windt er geen doekjes om. Het geduld is op. “Voor een ziekenhuis dat in die transformatie niet snel genoeg meegaat, zullen we ook een B-lijst opstellen met bestraffende maatregelen!”

Mogelijk een nog sterkere voorstander van de promotie van het DZ is dr. Gilbert Bejjani (Bvas, Belgische Vereniging Ziekenhuisdirecteuren BVZD). “Als voorbeeld neem ik mijn Clinique de la Basilique (Ganshoren). Het DZ kan er op dezelfde ziekenhuiscampus blijven, het raamwerk is klaar daarvoor en we kunnen werken met bestaande middelen om het financieel levensvatbaar te houden voor het ziekenhuis. Ook vanuit de bevolking bestaat een grote vraag om na de operatie zo snel mogeijk weer naar huis te gaan. Tegelijk legt dr. Bejjani de vinger op de wonde: de overheid moet dan ook in de nodige steun voorzien, ze toont enige ambitie maar men is nog niet ambitieus genoeg.  Zeker in het licht van onze verouderende bevolking.”

Activiteit financieren

Dr. Bejjani wil niet alleen die ziekenhuizen straffen die deze overgang afremmen, hij pleit zelfs voor een vergoeding in DZ van meer dan 1,00 van een BFM-gewone ligdag. “Financiering op basis van gerechtvaardigde bedden is absoluut voorbijgestreefd en weinig transparant. Ze houdt een te sterke interhospitaalvariatie in. We moeten naar een pathologie- en activiteitenfinanciering. Globaal en populatiegericht. Iedereen krijgt een te verdelen enveloppe.”

Iedereen in de ziekenhuiswereld worstelt met koudwatervrees, maar ten gronde krijgen alle instellingen dus dezelfde enveloppe, om welk soort ziekenhuis het ook gaat. Door veel meer in DZ te werken zal ook het nijpende tekort aan zorgverleners beteugeld worden, ze krijgen meer zuurstof en hun welzijn verbetert”, bepleit hij nog. “Zijn er na de ingreep in DZ nadien nog kwalitatieve maatregelen nodig, dan moeten we terugvallen op een transmuraal akkoord met de eerste lijn waarin postoperatieve aspecten opgenomen zijn, follow-up, telegeneeskunde… allemaal om er zeker van te zijn dat de patiënt niet heropgenomen wordt.”

De Bvas-topman verwijst naar een recente regeling in Israël over psychiatrische ziekenhuizen. Heropname zal er drastisch gestraft worden. Er werd daartoe een resem apps ontwikkeld.  Kwaliteitsmeting wordt de sleutel om zo de prijs te zetten en net daarom moet de betaling gebaseerd zijn op pathologie. Anders weet je niet wat je financiert, lege bedden of niet.

“Neem nu Duitsland, dat het beste centrum ter wereld telt voor prostaatchirurgie. Het werkt  niet alleen, wel levert het uitstekende kwaliteit. In Zwitserland meet men ook meer en meer de kwaliteit van de diensten die men zal betalen. We moeten opschuiven naar een dergelijk systeem met hoogkwalitatieve centra, tegen de juist bepaalde prijs.“

> "Zelf piloot spelen als ziekenhuis"