"De privacy van de doden is voor de Orde schijnbaar een belangrijk goed: een ezelstamp krijg je als je naar het jaar van overlijden van een collega durft te informeren."

"De organisatoren van het twaalfde lustrum vroegen mij bij het orgelrecital door een jaargenoot, een in memoriam uit te spreken over de overleden jaargenoten. Om mij niet te beperken tot het aflezen van hun namen in alfabetische volgorde dacht ik aan een tekst waarin hun heengaan chronologisch gebracht wordt."

"Volgens mijn herinnering overleed de allereerste van onze promotie op Oudejaarsavond op weg naar het ziekenhuis en ik dacht dat dit in 1970 was. Om een vergissing te voorkomen wou ik dit even checken bij zijn provinciale raad maar ik kreeg het deksel op mijn neus daar dit een persoonsgegeven zou zijn en volgens een advies van de Nationale Raad en de privacywetgeving elke mededeling betreffende die gegevens ten strengste verboden was. Toevallig vond ik een paar dagen later op internet in een Nederlands archief van bidprentjes het prentje van die collega met foto, omstandigheden van het overlijden en natuurlijk de datum die 1 januari 1971 was."

"Volgens de Orde is dat een persoonsgegeven al blijkt dit nergens uit: het kan natuurlijk onmogelijk door de betrokkene zelf meegedeeld worden, die evenmin toelating voor de verwerking noch mededeling kan geven, wat bij privacygegevens nochtans de regel is. Meestal vernemen de provinciale raden de overlijdens door de mededeling van een raadslid of door een overlijdensbericht in de krant, of als reactie op een verzoek tot betaling van de bijdrage."

"Is het zo dat volgens de Orde elke arts die het jaar van overlijden van een collega wil kennen,  naar het kerkhof moet gaan om op de grafsteen de overlijdensdatum te vernemen? En wat doet de Orde bij een klacht tegen een collega die recent overleden is? Gaat men dan het overlijden meedelen en de veronderstelde privacy-regels schenden of gaat men kiezen voor de toverformule van passend gevolg?"

Beschamend

"Beschamend is het dat een provinciale raad zich op een advies van de Nationale Raad en de privacywetgeving durft te beroepen om de meest elementaire gegevens voor het uitspreken van een in memoriam achter te houden. Als respect voor de overleden collega’s kan dat tellen."

"Flagranter is nog dat de privacywetgeving dit helemaal niet verbiedt en niet te begrijpen is dat de Nationale Raad in al zijn adviezen over de privacywetgeving er niet in geslaagd is het toepassingsgebied van deze wetgeving op een duidelijke wijze toe te lichten."

"Een grote jurist moet men niet zijn om te lezen dat de privacywetgeving enkel van toepassing is op persoonsgegevens van natuurlijke personen of zoals het juridisch wordt geformuleerd op alle informatie waarmee een natuurlijke persoon zowel direct als indirect geïdentificeerd kan worden. Als de Nationale Raad zijn pappenheimers kent, dient hij te weten dat nogal wat artsen niet weten dat de dood ook het einde stelt aan het leven van de natuurlijke persoon."

Verschil wet beroepsgeheim en privacywet

"In dat verband had een verwijzing naar de definitie gegeven door de Europese Commissie niet misstaan. Deze commissie zegt dat de privacywetgeving van toepassing is op persoonsgegevens waaronder dient te worden verstaan alle gegevens die betrekking hebben op een geïdentificeerde of identificeerbare levende natuurlijke persoon. De vermelding van “levende” is een pleonasme maar als men het verschil tussen een natuurlijke persoon en een dode niet kent, toch nuttig."

"Een fundamenteel verschil tussen de privacywetgeving en de wet betreffende het beroepsgeheim is dat het beroepsgeheim ook na de dood van de overledene blijft bestaan zoals ook zijn testament na zijn dood uitgevoerd wordt."

"Intriest dat de Orde geen greintje respect heeft voor de overleden collega’s en zich daarbij op een foutieve interpretatie van de wet beroept."