Welke plus- en minpunten voor minister Vandenbrouckes voorbije legislatuur noteert Thomas Gevaert, voorzitter Kartel en ASGB (specialistenvleugel)? 

Dr. Gevaert somt een vijftal plussen en minnen op:

Plus:

1. "Dossierkennis, werkethos en de inhoudelijke sterkte van zijn beleid, ondanks de meningsverschillen."
2. "Op Vandenbrouckes kabinet lopen enkele mensen rond die ik hoog inschat, zoals Johan Kips en nog enkele andere experts."
3. "Beleidsmatig: de minister gaf de geestelijke gezondheidszorg een prominentere plaats, niet alleen qua financiering, maar ook qua terugbetaling. Hij had niet enkel oog voor somatische zorg en in die zin keerde hij de tanker van de gezondheidszorg wat."
4. "De ad-hocwerkgroep artsen-ziekenfondsen-beheerders die elkaar gevonden hebben om vooruitgang te kunnen boeken bij de kwestie van de ziekenhuisgovernance. Weliswaar blijft het risico bestaan dat deze werkgroep de agenda van de minister moet uitvoeren."
5. "De minister weekte flink wat geld los voor de gezondheidszorg."

Min:

1. "Het overlegmodel betekent voor de minister in de praktijk meer een mededelingsmodel met als baseline: “Ik doe mijn zin.” Een recent voorbeeld daarvan is het budget 24-25: het voorstel van het Verzekeringscomité herwerkte Vandenbroucke volledig om het naar zijn hand te zetten, een modus operandi die hij wel vaker toepast (denk aan de New Deal), zelfs al komt hij dan tot zaken die weinig door het veld gedragen zijn. Denk aan het zorgtraject long Covid waarvan nu langzamerhand duidelijk wordt dat er veel te veel geld in werd geïnvesteerd. Die zaken moeten over een tiental jaren wellicht worden teruggeschroefd en in die zin lijkt deze aanpak er meer een te zijn van de tactiek van de verschroeide aarde. Met finaal een tweesporengeneeskunde."
2. "De verschuiving van het beslissings-zwaartepunt naar het Verzekeringscomité voedt de ‘verdeel-en-heers’-politiek. Alles moet multidisciplinair zijn, maar eigenlijk kom je zo uit bij een model met een zorg- en casemanager dat niet voldoet en op het einde van de rit een stuk duurder is. Zelfs onderbouwde kritiek wordt onder de mat geveegd als ze niet past in de visie van de minister (zoals de kritiek op het KCE-rapport borstklinieken)."
3. "Hervormingen draaien al eens uit op budgettaire cherry picking. Denk aan de ziekenhuisfinanciering, governance, nomenclatuur. Het gaat om werk van lange adem en als het ware telkens grote puzzels die moeten worden gelegd, waarin elk stukje moet passen. Alleen: de minister pikt er vooral die puzzelstukjes uit die hem en zijn achterban goed uitkomen. Idem dito voor de bevriezing van de supplementen of het supplementenverbod op een aantal vlakken. Niet toevallig in de aanloop naar de verkiezingen. Intussen moeten de ziekenhuizen die het zo al knap lastig hebben, het door die maatregelen wel financieel uitzweten."
4. "Als de minister erin slaagt om geld binnen te halen voor de gezondheidszorg, spreekt hij zelf over dat geld alsof het zijn geld is dat hij investeert, terwijl het eigenlijk om publieke middelen gaat. Dat nog tot daar aan toe, maar daaraan gekoppeld vindt hij wel dat de basis dan automatisch akkoord moet gaan met wat hij doet, of hij legt de financieringsbron droog. Een lichtjes ‘autoritaire’ trek van de minister."
5. "Helemaal niet lekker zit Vandenbrouckes werkwijze voor het plan ‘doelmatige zorg’ (eigenlijk bleek het een eufemisme voor besparingen). Van de 80 miljoen die men inderdaad vond omdat er nog wat vet op de soep zat, vloeide in 2024 niet de helft naar de algemene gezondheidspot (het Verzekeringscomité) zoals afgesproken met artsen en ziekenfondsen. Die afspraak komt de minister niet echt na. De uitvoering gebeurt pas in 2025 of later, en zelfs dat blijft hypothetisch. Een dergelijke werkwijze maakt dat mensen op het veld zich belazerd voelen of er broeide een vertrouwensbreuk en frustratie. De minister verschool zich achter de tabellen van de algemene raad terwijl dat in tegenspraak was met de notulen van de medicomut."