Langzamerhand komt de modernisering van de Medicomut (nationale commissie artsen-ziekenfondsen), vastgelegd in het recentste akkoord artsen-ziekenfondsen (punt 3.7.2 van het akkoord), op gang. Een werkgroep onder voorzitterschap van dr. Maaike Van Overloop en Bart Demyttenaere timmert daaraan en vergaderde al enkele keren. Dat om het pad te plaveien naar een nieuw huishoudelijk reglement met een aantal vernieuwende ingrepen.
Zo is een aloude klacht van vooral de artsensyndicaten dat ze te laat of slechts deels inzage krijgen in belangrijke dossiers of documenten die op tafel zullen komen. Bedoeling is om die minstens vijf werkdagen op voorhand beschikbaar te stellen. Idem dito voor vergadervriendelijke uren en een betere genderdiversiteit van de deelnemers.
Sprekershygiëne
In het verleden liepen vergaderingen geregeld uit de hand tot in de late uurtjes wegens weinig efficiënte vergadertechnieken (te veel deelnemers en uitgenodigde deskundigen, sprekers die het debat monopoliseren). Men wil daarom het aantal deelnemers en experts inperken en ook de spreektijd wat beter kanaliseren – zonder daarom de vrijheid van diezelfde sprekers te drastisch in te perken. Waarom bijvoorbeeld geen spreektijdklok hanteren hier? Het zal iedereen tot meer discipline aansporen en het is ook een vorm van respect naar de toehoorders.
Loopt de vergaderduur echt de spuigaten uit, dan kan een agendapunt verdaagd worden. Ook de vergadermomenten zelf (gezinsvriendelijker) zijn een topic.
Bij dit alles is uiteraard ook een essentiële taak weggelegd voor de voorzitter die de vergaderingen leidt.
Stemmen
Elektronisch stemmen betekent een vooruitgang als de methode gepast wordt ingezet. Bijvoorbeeld enkel voor zaken die om een dringend advies of beslissing vragen. Vooraf moet ook al klaar en duidelijk zijn over welke punten gestemd moet worden en vooraf moet men belangenconflicten aangeven zodat deze potentiële stemmers zich dan terugtrekken bij de punten in kwestie.
Bedoeling is verder dat alleen over essentiële punten gestemd wordt en dat andere bij consensus aanvaard worden als er geen bezwaren zijn. Dat om de procedure te verlichten en dus meer vaart in de vergaderingen te brengen.
Communicatie en verslaggeving
Niet alle voorstellen getuigen van openheid. Zo zou een voorstel circuleren waarbij men pas extern mag communiceren over beslissingen van de medicomut na bespreking en toezegging van de dossiers binnen het Verzekeringscomité. Net hiet omgekeerde moet gebeuren als je transparantie nastreeft. Stel dat het parlement op dezelfde manier tewerk zou gaan - pas communiceren over een wetsvoorstel als het is gestemd - dan zou men moord en brand schreeuwen.
Idem dito over de vraag of PV’s van een vergadering al dan niet openbaar gemaakt moeten worden. Er bestaat immers zoiets als de wet op openbaarheid van bestuur, dus dit ook maar durven opperen is ronduit middeleeuws. Blijkbaar is de oude politieke achterkamertjescultuur bij sommigen nog springlevend.
Wat zeker wel een sprong naar verdere modernisering kan inleiden, is het gebruik van interactieve tools ter ondersteuning van een vlot verloop van de vergadering, en ook daaraan zou gewerkt worden, net als aan de inflatie van Rizivcommissies en -organen. Zien nu of het nog wat oplevert.
> Vandenbroucke en Riziv worstelen met transparantie
> Neemt Sciensano samen met regering loopje met wet openbaarheid van bestuur?
