Geconfronteerd met een alarmerende situatie op het vlak van psychiatrische noodgevallen heeft GIBBIS, in samenwerking met het Brussels Platform voor Geestelijke Gezondheid, alarm geslagen via een post op LinkedIn over de zorgwekkende toename van gedwongen opnames, of "plaatsingen onder observatie" (POO), in Brussel.

In een open brief aan de ministers van Volksgezondheid hebben deze representatieve organisaties hun grote bezorgdheid geuit over het feit dat het aantal POO's tussen 2016 en 2023 is verdubbeld. Deze toename legt een ondraaglijke druk op zorgteams, die gedwongen worden om veel meer patiënten te behandelen dan er bedden beschikbaar zijn, onder hun eigen medisch-juridische verantwoordelijkheid.

Er zijn veel redenen voor deze crisis: de toenemende verarming van de bevolking, een toename van het aantal vluchtelingen en asielzoekers, een verergerde drugsverslavingscrisis, maar ook patiënten die net uit de gevangenis zijn ontslagen en dringend psychiatrische zorg nodig hebben.

Als gevolg hiervan bevindt het zorgpersoneel zich in de frontlinie van een situatie die met de dag slechter wordt, met verhoogde risico's voor zowel patiënten als zorgverleners zelf. Deze overbelasting leidt ertoe dat patiënten te snel het ziekenhuis verlaten, waardoor hun veiligheid en die van hun familie in gevaar komt.

Geconfronteerd met deze voortdurende verslechtering luiden GIBBIS en haar leden de alarmbel: er kan zich elk moment een tragedie voordoen als gevolg van de permanente overbevolking en de moeilijke werkomstandigheden voor het personeel.

Als reactie op deze noodsituatie roepen de organisaties de federale en regionale overheden op om onmiddellijk actie te ondernemen. Ze vragen om dringende gezamenlijke actie om gedwongen opnames eerlijker te verdelen en om solidariteitsmechanismen tussen instellingen voor geestelijke gezondheidszorg te versterken. Daarnaast wordt er gevraagd om meer personeel en voldoende erkenning voor de zorg die wordt verleend aan patiënten in een psychiatrische crisis.

Deze oproep tot actie onderstreept de noodzaak van structurele en goed gecoördineerde reacties om te voorkomen dat de huidige crisis ontaardt in een menselijke tragedie, die patiënten en degenen die zich inzetten voor hun behandeling onder extreme omstandigheden in gevaar brengt.