Thomas Gevaert, voorzitter van artsensyndicaat ASGB/Kartel bekritiseert in een opiniestuk in De Morgen de ongenuanceerde manier waarop de overheid wil ‘centraliseren’ en daarbij haalt hij zowel de oncologie als de huisartsgeneeskunde aan als voorbeeld.

Het Kenniscentrum van de Gezondheidszorg (KCE) krijgt meteen een veeg uit de pan – kritiek die ook al in De Specialist weerklonk: “Men zwaait meestal met een rapport van het Federaal Kenniscentrum van de Gezondheidszorg (KCE), maar toetsing door onafhankelijke peers en publicatie in gespecialiseerde medische tijdschriften gebeurt quasi nooit.”

Eenrichtingscentralisatie

In de oncologie stelt hij vast dat het Riziv alle hoofd-halstumoren als zeldzaam klasseert en de niet-uitgezaaide tumoren in dezelfde zak stopt als de uitgezaaide, terwijl er toch flink wat nuance aan te brengen is. Centraliseren gebeurt blijkbaar ook nogal eenzijdig: “Als opgemerkt wordt dat voor bepaalde zeer zeldzame tumoren misschien slechts één of twee centra nodig zijn, blijkt steeds weer dat die behandelingen toch zeker in elk universitair centrum moeten kunnen plaatsvinden.”

Doorgedreven centralisatie van oncologische zorg houdt volgens hem flink wat risico’s in zoals een hogere zorgdrempel voor sommige patiënten, het verlies aan nabijheid en vertrouwde omgeving en ‘blinde vlekken’ van ‘oncologische superspecialisten’ versus oncologen die met meerdere tumortypes in aanraking komen.

Ook langere wachttijden en meer kosten kunnen het gevolg zijn.

Zijn conclusie: “Als men wil hervormen, heeft men steeds meerdere opties. Men kan met de bulldozer door het oncologisch landschap rijden en alles centraliseren in onpersoonlijke hypercentra waar niemand zich nog thuis voelt, alle autonomie voor zorgverstrekkers wordt weggezogen en de beoogde winst in kwaliteit beperkt en enkel op papier te zien is.

Of men kan het scalpel van de verfijnde chirurg hanteren. (…) “Bottom-up verbeteren en centraliseren vanuit het veld zelf versus blind top-down en technocratisch centraliseren; het kan.”

Eerstelijnsgeneeskunde

Ook voor de eerstelijnsgeneeskunde geldt dat om te vermijden dat het bloeiende zorglandschap verandert in een zorgwoestijn, vindt hij. “In de eerstelijnsgeneeskunde is deze regionale verwoestijning trouwens al een feit, en de zo gehypete New Deal van minister Frank Vandenbroucke (Vooruit) zal volgens ons geen soelaas brengen, integendeel.”

Vandaar tot slot zijn advies aan het adres van minister Vandenbroucke, dat hij best twee keer nadenkt of hij vanuit wantrouwen dan wel vertrouwen in zorgverstrekkers hervormt en verbetert.