Huisarts Sébastien Vermeulen voelde zich geroepen om via een draadje op Twitter een boodschap te richten naar GEMS-voorzitter Erika Vlieghe. Die had in het VRT-programma de Zevende Dag laten weten dat het gedaan moest zijn met zeuren. Het draadje gereconstrueerd.

Beste Erika ,

Ik schreef vrijdag, na lang aarzelen, een draadje over #longcovid en de COVID aanpak in het algemeen. Daarbij ga ik uit van de stelling dat COVID-19 een endemisch virus zal worden, waarbij we mits vaccinatie, preventie en goede behandelingen de ziekenhuisdruk laag moeten trachten te houden en sterfte te beperken. Dit leek mij vorig jaar toch de initiële doelstelling."

"Als u dit al manifest fout vindt en onderbouwd kunt ontkrachten, negeer dan maar de rest van mijn betoog. Jonge arts zijnde ligt de opleiding nog vers in het geheugen en ik liep 3-4 jaar geleden zelfs even stage op uw afdeling, als 1 van de velen, niet dat u zich mij dus moet herinneren."

"U leek mij toen een bijzonder fijne, vriendelijke dame en bovendien erg bekwaam en graag gezien. Op geen enkel moment is dit dus commentaar op u als persoon en uw capaciteiten, wel op uw adviezen,  beleidsvoorstellen en werking Gems. Ik hoop dat dat mag."

"Een pandemie managen is niet makkelijk, en behelst naar mijn mening een goede langetermijnvisie met oog voor de hele volksgezondheid. Dat is volgens mij heel erg breed."

"Ik richt mij tot u omdat ik aan neem dat u als voorzitter van Gems de algemene consensus van de werkgroep uitdraagt, klopt dat? U bent dus de chef kok van het restaurant; om mijn standpunt te illustreren zal ik dus de (pijnlijke) analogie met de horeca maken."

"Ik tracht dan ook te begrijpen vanwaar deze kille, starre houding vandaan komt. Ik durf het niet met zekerheid te zeggen, maar ik moet helaas vaststellen dat u eigenlijk niet zo goed kan koken."

"U bent een uitmuntende sommelier, maar weigert zich te laten adviseren over de kruiding van uw eten. U kent alle smaken van rode wijn, maar weet niet hoe uw restaurant in te richten en schilderen. Ook velen van uw collega’s kennen alles van wijn, maar weten niet bij welke groothandel ze de ingrediënten voor de maaltijden moeten bestellen."

"Misschien komt het omdat onze verwachtingen van u te groot zijn. Er is namelijk zo veel onzekerheid dat het soms lastig is beslissingen te nemen. We verwachten als collega artsen en samenleving dan ook een advies voor een geïntegreerde aanpak van uw groep. We verwachten advies voor een korte, keiharde lockdown, als u kunt onderbouwen dat dit alles zal oplossen, met zo min mogelijk collateral damage op lange termijn."

"We verwachten een duurzame aanpak als u ervan overtuigd bent dat we naar een endemische situatie gaan. Net zoals we in een Thais restaurant Thais eten verwachten en geen spaghetti."

Welk menu?

"Maar u durft niet kiezen welk menu u nu wil serveren, dus laat u al uw restaurantmedewerkers mee brainstormen. Zal het Italiaans worden? Chinees? Een brasserie ? Een sterrenzaak? Een gewoon café?"

"Ik zie het concept nog altijd niet en hoor meerdere malen per week iets anders. We verwachten adviesrapporten die doorspekt zijn van referenties, net zoals we in een goed restaurant verse, keurig gecontroleerde (peer-reviewed) ingrediënten verwachten. Maar we blijven op onze honger zitten."

"Het is hoogstens simpele boerenkost en het menu is niet erg divers en onafgewerkt. We verwachten heldere standpunten over het gevaar van aerosol verspreiding vs droplet (want dit hebben mensen echt niet door, als huisarts praat je al eens met mensen)."

"We verwachten heldere gestroomlijnde communicatie van alle leden van uw groep, op een gedoseerde manier en met strategische stiltes. Echter, sommige van uw medewerkers zijn er nog niet uit of ze wel alleen in uw zaak willen werken of ook een flexi-job als TV presentator of Panamarenko kenner erbij willen nemen."

"En overal waar we zitten of komen, krant, op TV of auto..., overal horen we reclame voor uw restaurant. Maar we zijn datzelfde reclamespotje beu: “Binnenkort opent ons restaurant echt officieel! We zijn benieuwd naar de gerechten en smaken, net zoals we snakken naar de creatieve oplossingen in uw adviezen."

Geen berekende risico's

"Waarom zet u de tafels niet alleen buiten als uw interieur nog niet klaar is? Waarom organiseert u geen happy hour voor jonge mensen? Het probleem is volgens mij dat u zelf ook advies geeft vanuit angst en wantrouwen. U durft geen berekende risico’s nemen. U durft niet verrassen met smaken. U durft ook geen echte kok inhuren, omdat u vreest dat zijn manier van koken de mensen wel eens zou kunnen bevallen."

"Daarom trapt u steeds weer op de rem,krijgen we nu al maanden dezelfde,karige gevangeniskost en verpakt u dit het als culinair hoogstaand. U stelt de echte opening van uw restaurant steeds maar uit, omdat u vreest dat we zouden moeten concluderen dat het op een ander eigenlijk veel lekkerder is."

"En de enige kok in uw equipe hebt u aan de afwas gezet. En ook dat is niet voldoende, een goede souschef, specialisten per gang, maitre d’hotel, manager en een goede webdesigner ontbreken nog. Ik weet het, we verwachten veel. Is dat zagen?"
 
"Willen we afspreken dat u eerst in uw eigen restaurant orde op zaken stelt en een helder concept naar buiten brengt, vooraleer u nog langer advies geeft over hoe lang echte restaurants nog dicht mogen? Moest ik dergelijk menu steeds weer voorgeschoteld krijgen, ik vroeg ik mijn geld terug."

"Ik weet dat ik het nu heel scherp stel, maar ik heb zelden zo veel rancune en onmacht gevoeld als nu. En ik ben echt niet alleen, geloof mij. Mijn excuses voor de flauwe analogie."
 
"Smakelijk alvast en benieuwd wat we volgende week weer op ons bord krijgen. Ik leg alvast een Imodium klaar."

Vriendelijke groeten,

Een zagende huisarts

(Sébastien Vermeulen)

> Lees ook: "We moeten stoppen met te veel te zeuren" (Erika Vlieghe)