De Belgische beroepsvereniging van Artsen-Specialisten in Anesthesie en Reanimatie (BSAR-APSAR) is vragende partij om deze beroepstitel van niveau 3 in te voeren en heeft daaromtrent de mening van de artsensyndicaten gevraagd. ASGB/Kartel steunt het verzoek en deelt de visie om in te zetten op een professionalisering van de chronische pijntherapie in België.

"We streven hierbij naar een breder kader om deze zorg te bieden in ons gezondheidszorgsysteem, met een belangrijke plaats voor zowel de arts in de eerste lijn, als de specialist chronische pijntherapie", legt het syndicaat uit.

"We onderschrijven ook de vraag voor een duidelijk normenkader voor de opleiding. Een adequate opleiding en erkenning van deze specialisten en klinieken is immers een garantie voor kwaliteit en veiligheid, zodat iedere patiënt en iedere verwijzer kan vertrouwen op goede zorg. Tevens biedt deze aanpak meer zekerheid dat overheidsbudgetten correct worden ingezet."

De kwestie kwam al ter sprake op de recente studiedag van BSAR/APSAR waar de lange lijdensweg naar een erkenning werd geschetst.

Een brief die ASGB/Kartel aan de BSAR-APSAR stuurde, onderschrijft het syndicaat dat chronische pijn vandaag al een belangrijk maatschappelijk probleem is met een grote burden of disease voor de patiënt, maar ook voor werkgevers, zorgverleners en zorginstellingen. Bij een inadequate aanpak van de problematiek van deze individuele patiënten dreigt deze collectieve maatschappelijke ziektelast alleen maar toe te nemen.

Basisspecialismen

De professionalisering van het gehele zorglandschap chronische pijntherapie in België moet dan wel gestoeld zijn op enkele verschillende pijlers, heet het in de brief. Naast een degelijk normenkader dient in rekening te worden gebracht dat vele chronische pijnpatiënten gebaat zijn met een multidisciplinaire aanpak. De opleiding moet dat dus ook reflecteren. "Een beroepstitel niveau 3 mag dus niet als doel hebben de toegang tot het vakgebied te ontzeggen aan basisspecialiteiten. Ook mag het inrichten van een niveau 3 titel algologie de verschillende betrokken basisspecialismen niet beperken in het uitvoeren van hun kerntaken, zoals die zijn opgenomen in de eindtermen van de respectievelijke beroepstitels niveau 2."

Sommige specialisten kunnen immers een bepaalde welomlijnde expertise aanleveren voor het multidisciplinair zorgtraject van de chronische pijnpatiënt, zonder daarom de gehele behandeling te moeten kunnen sturen zoals men van een specialist-algoloog verwacht, klinkt het nog.

En verder mag men niet veronachtzamen dat de eerstelijnszorg vaak worstelt met de behandeling van patiënten met pijnproblemen. Een oplossing kan dan een laagdrempeligere cursus of postgraduaat pijntherapie zijn. Daar kunnen medici op de eerste lijn enkele basiscompetenties verwerven voor de aanpak van chronische pijn, waarvoor een verwijzing naar specialist volgens de geldende richtlijnen onnodig wordt geacht. Ook met een versterking van de eerstelijnskennis en -competentie kan al een grote, iatrogene, burden of disease bij de pijnpatiënt vermeden worden.

Totaalpakket

Bij dat pakket past volgens het Kartel ook het uitbouwen van een zorgtraject, het uitwerken van up to date erkenningsvereisten voor pijnklinieken  en het auditen van kwaliteitsparameters bij deze zorgverstrekkers en klinieken. Plus een wetenschappelijke pijler met duidelijke richtlijnen en regels komen over welke behandelingen voor welke patiënten zin hebben. 

Terugbetalingscriteria voor technische procedures dienen gericht te zijn op het verhogen van de slaagkansen van het behandeltraject: de juiste behandeling moet aangeboden aan de juiste patiënt op het juiste punt in het zorgtraject.