Bvas pakt in de aanloop naar de verkiezingen uit met een memorandum. Twaalf cruciale werven moeten het verval keren van onze zorg "dat tijdens de huidige nomenclatuur is ingezet". "Krijgen we na de verkiezingen van juni 2024 meer van hetzelfde en glijden we af naar Britse NHS-toestanden? Of wordt de hoognodige kentering in het beleid ingezet?", vraagt voorzitter Blanckaert zich onomwonden af.

Het memorandum voor de politieke verkiezingen (*) dat BVAS aan de toekomstige regeringspartijen aanbiedt, stelt een correcte diagnose van wat er fout loopt in het beleid en biedt ook remedies aan. Maar eerst beklemtoont het syndicaat nog eens zijn representativiteit op basis van de jongste medische verkiezingen van juni 2023: "Bij de (niet-verplichte) medische verkiezingen van juni 2023 behaalde Bvas 11.872 van de 20.903 uitgebrachte stemmen, of 56,80% van de stemmen. In het besef dat er in België 38.119 actieve artsen werken, is dat 31% van alle actieve artsen."

Onbehagen

Om vervolgens uit te halen naar de huidige legislatuur die ons zo vaak geroemde overlegmodel steeds verder uitholt met "autocratische beslissingen van een regering die vooral inzet op meer overheid, meer administratie, meer reglementering, meer centralisatie en overheidsgestuurde zorg. Dit autoritaire beleid leidt tot een groeiend onbehagen bij artsen en andere zorgverleners." Onder meer cijfers van de Gemeente-Stadsmonitor die de Vlaamse overheid recent publiceerde, geven aan dat de tevredenheid over het aanbod van lokale zorgvoorzieningen (huisartsen, ziekenhuizen,…) op korte tijd dramatisch gekelderd is.

Een ommekeer in het beleid is dringend nodig, besluit het syndicaat, dat daarom een 12-punten plan voorstelt aan de toekomstige regeringspartijen. Een overzicht.
 
1. Huisarts mandaathouder en copiloot van de patiënt

De huisarts blijft verantwoordelijk om het beslissingsproces uit te stippelen, zowel diagnostisch als thera-
peutisch. Het centraal oproepnummer 1733, dat noodzakelijk is voor de triage van patiënten, moet zo snel mogelijk operationeel zijn over het hele land.

2. Regulitis afbouwen en co-governance garanderen

Door deze regulitis in te dijken brengen we meer handen aan het bed, met meer tijd voor kwaliteitsvolle patiëntenzorg. Patiënten hebben er baat bij als artsen via een systeem van co-governance participeren in het beheer van het ziekenhuis.

3. Alles of niets voor hervorming van de nomenclatuur

Die hervorming zal uiteindelijk leiden tot een herijking en herverdeling van de honoraria, een project dat alleen slaagkansen heeft als de hervorming op de hele nomenclatuur slaat en als alle wijzigingen tegelijk worden doorgevoerd. Het mag niet gelijkstaan met besparingen.

4. Aandacht voor extramurale specialisten

De 9.000 extramurale specialisten in ons land voelen zich door het beleid onder de mat geveegd. Dat is niet alleen contraproductief, het staat ook haaks op de principes van evidence based medicine. Extramurale specialisten verdienen dezelfde kansen als hun collega’s in het ziekenhuis of de polikliniek. De oogartsen, om een voorbeeld te nemen, hebben aangetoond dat ze cataract veilig buiten het ziekenhuis kunnen opereren.

5. Correcte vergoeding voor permanentie van artsen-specialisten

Specialisten hebben recht op een adequate vergoeding voor prestaties ’s avonds, ’s nachts en tijdens het weekend.

6. Zorgconcentratie alleen in het belang van de patiënt...

... niet in het belang van de universitaire ziekenhuizen en grote centra. Voor elke centralisatie-oefening is het nodig de kosten en baten en de impact op de organisatie van de zorg te analyseren.

7. Voordeeltarief voor echt noodlijdende patiënten

Het akkoord artsen-ziekenfondsen voor 2024-2025 bevat afspraken die de bevoegde minister niet zomaar naast zich kan neerleggen. Het verbod op ereloonsupplementen in de ambulante zorg moet beperkt blijven tot de groep van circa 1 miljoen echt noodlijdende patiënten met beperkte inkomsten.

8. Medische kennis is doorslaggevend, richtlijnen zijn ondersteunend

Iedere patiënt is uniek en verdient een individuele benadering waarbij de medische kennis van de arts beslissend is en richtlijnen en algoritmes de arts kunnen ondersteunen.

9. Privacy en correct gebruik van patiëntengegevens

Patiënten hebben het recht om te beslissen welke zorgverstrekkers toegang krijgen tot hun medische gegevens. Het informed consent van de patiënt is geen rekbaar begrip en is niet voor interpretatie vatbaar. Waakzaamheid is voortdurend geboden.

10. Inflatie en groeinorm

Het budget voor gezondheidszorg moet gelijke tred houden met de stijgende zorgnoden en de stijgende lonen voor zorgpersoneel. Daarom is een toename van 3,5% tot 4% boven de inflatie noodzakelijk.

11. Minder overheid, niet meer overheid

De overdaad aan werkgroepen, commissies en projecten maakt de organisatie van de gezondheidszorg onoverzichtelijk. Door deze wildgroei aan banden te leggen, maken we de gezondheidszorg efficiënter en kan er meer geld doorstromen naar de zorg voor patiënten.

12. Planning medisch aanbod verfijnen

Luisteren naar de inzichten van de artsenorganisaties kan vermijden dat er te veel specialisten opgeleid worden voor de ene discipline en te weinig voor de andere. Onder het voorwendsel van artsentekorten taken doorschuiven naar andere zorgverleners is onaanvaardbaar.

(*) Het volledige memorandum van Bvas vindt u hier.