Eerst en vooral zet dr. Claeys in de verf dat zijn organisatie de belangen van alle specialisten verzamelt, maar ook intens wil samenwerken met de huisartsen. De huisartsen met hun vernieuwde samenwerkingsstructuren en ondersteuning spelen een zeer belangrijke rol voor patiënt en familie. Specialisten kunnen hier bijspringen.

Extramurale specialistische zorg brengt de gespecialiseerde geneeskunde dichter bij de patiënt en versterkt zijn vrije keuze.

Het VBS blijft vragende partij om met de universiteiten een geactualiseerd opleidings- en erkenningsmodel uit te bouwen. Het komt erop aan om intra- en extra-universitaire stageplaatsen goed te combineren en de noden (subquota) zorgvuldig vast te leggen.

Het VBS reikt ook de hand binnen de beroepsorganisaties van de specialisten naar de academische artsen “die er voor 100% bijhoren”. De integratie van deze artsen in de beroepsverenigingen zal het debat binnen het VBS opentrekken. De secretaris-generaal rekent ook op de ASO’s en vooral op de startende specialisten als hoekstenen om samen dat toekomstgerichte model uit te schrijven.

De beroepsvereniging met academici en niet-academici in één platform kan hier een belangrijke rol innemen, om zo een prospectief overlegplatform op te bouwen met andere partijen als de overheid, verzekeraars en sociale partners. Wat dan weer moet leiden tot onderbouwde richtlijnen (zie kaderstuk).

Geen syndicale organisatie

Beklemtoond wordt dat het VBS geen syndicale organisatie is, al is “een intensieve dialoog met de syndicaten noodzakelijk en verrijkend.” Een koerswijziging lijkt dat tegenover Marc Moens, de man die als secretaris-generaal jarenlang zijn stempel drukte op het VBS maar in eerste instantie uiteraard geassocieerd werd met de beroepsverdediging en het artsensyndicaat. De artsensyndicaten blijven voor het VBS overigens de “gatekeepers” van het vrije beroep, met gedreven en bekwame leiders. “De syndicaten bieden protectie en -met een zeker verantwoorde gezonde paranoia- een kritische blik op komende veranderingen in werkwijzen en remuneraties.” Maar, zo luidt  het verder, “tegen elke vorm van verandering zijn betekent stagneren.” Daarom wil het VBS deelnemen aan innoverende structureel overleg om een denktank voor de toekomst te bouwen. De rol van andere partners daarin omschrijft dokter Claeys als volgt: de Orde der Artsen als de “bewakers” van de beroepsethiek, de universiteiten als het “doorgeefluik” voor wetenschap en fundamenteel onderzoek, de mutualiteiten en zorgverzekeraars als de “waakhonden” van de brede sociale zekerheid.

Veranderen om te veranderen is overigens ook niet de bedoeling, want tijdverlies en veelal demagogie, luidt het.

Meer in onze papieren editie van deze week.