Wat zijn bevorderende of remmende factoren voor de re-integratie van langdurig arbeidsongeschikte werknemers? Op de verzoek van het Riziv heeft de Koning Boudewijnstichting hierover een overleg georganiseerd tussen artsen en werkgevers. De artsen pleitten voor een sterkere dialoog met de arbeidsarts. Ze beschouwen dit als een interventie waar honorering tegenover staat.

De professionele re-integratie van chronisch zieken is steeds vaker aan de orde sinds de publicatie van het re-integratieplan van ministers De Block en Peeters. De Koning Boudewijnstichting heeft focusgroepen georganiseerd met de werkgevers en verschillende disciplines uit de beroepsgroep van de artsen: huisartsen, psychiaters en reumatologen. Deze keuze werd bepaald door het besef dat burn-out en rugklachten de belangrijkste oorzaken van langdurige arbeidsongeschiktheid zijn.

De Koning Boudewijnstichting nam dit initiatief op verzoek van het Riziv, waar men ongerust is over de toename van het aantal langdurige arbeidsongeschikte werknemers.

Geen opleiding, geen goede samenwerking tussen de lijnen

De artsen wezen erop dat er in hun opleiding, zowel aan de universiteit als in de nascholing, geen enkele cursus over de omkadering van arbeidsongeschiktheid zit. Daarnaast is er een gebrek aan goede samenwerking tussen de eerste en de tweede lijn. Sommige huisartsen reiken misschien iets te gemakkelijk ziekteattesten aan, maar doorverwijzing naar een specialist heeft dan ook weer zijn nadelen: meestal komt de huisarts aan de verdere behandeling van de patiënt niet meer te pas.

Bovendien begint de specialist na doorverwijzing vaak helemaal opnieuw, omdat de gegevensdeling hapert. Daardoor loopt het diagnostisch en therapeutisch proces vertraging op, terwijl duidelijk is dat de kansen op werkhervatting des te groter zijn naarmate men sneller ingrijpt. Bij de huisartsen bestaat er daarom een vraag naar een soort referentiespecialist. Bij depressie kan dat bijvoorbeeld een psychiater zijn, die wordt geraadpleegd als de behandeling met antidepressiva misschien iets te lang begint aan te slepen. Die psychiater kan dan advies verlenen, zonder de patiënt bij de huisarts weg te halen.

Gehonoreerd overleg is kostenbesparend

De deelnemende artsen hebben ook gepleit voor een beter overleg tussen de huisarts, de arbeidsarts en de adviseur van het ziekenfonds. Bijvoorbeeld door gebruik van moderne middelen, zoals de videoconferentie. Maar, zo zeggen de artsen, dit overleg moet gehonoreerd worden. Uitgaven daarvoor worden ruimschoots gecompenseerd door besparingen op de uitkeringen voor arbeidsongeschiktheid.

De artsen hebben ook nagedacht over een gestandaardiseerde duur van de arbeidsongeschiktheid voor een reeks courante aandoeningen. Men zou de chronometer kunnen aanzetten zodra de arbeidsongeschiktheid abnormaal lang duurt. Sommige artsen stonden sceptisch: zullen patiënten niet komen argumenteren dat ze ‘recht hebben’ op zoveel of zoveel dagen arbeidsongeschiktheid met het oog hun aandoening?

Lees het volledige rapport hier.