Trigger was huisartsenkring Minerva die onlangs een noodsein uitzond en onder meer fulmineerde tegen de hoogdrempeligheid in Antwerpen om een nieuwe praktijk op te starten (dure parkeerplaatsen). Daaraan zou intussen voor een stuk een mouw gepast zijn door de parkeernorm aan te passen voor huisartsen.

Maar intussen moet de Spoed wel roeien met de riemen die ze heeft want wie  geen huisarts meer vindt, komt daar terecht. En dus hopen de wachtrijen zich op met mensen die er niet altijd thuis horen. 

Voor Mie Branders, gemeenteraadslid van de PVDA en huisarts bij Geneeskunde voor het Volk in Hoboken, ligt de oplossing zoals te verwachten valt  in multidisciplinaire wijkgezondheidscentra, met extra aandacht voor preventie, waar ook sociaal werkers in het team worden opgenomen. 

N-VA schuift de schuld voor het tekort in de schoenen van minister van Volksgezondheid Frank Vandenbroucke (Vooruit): "De oorzaak is een aaneenschakeling van foute beslissingen en wanbeleid dat al drie decennia bezig is. Eerst was er het dwaze idee het aantal studenten geneeskunde in te perken en dat gaat verder in het beleid van minister Vandenbroucke. Het huisartsentekort is voor mij nog een bewijs dat dit land amper nog een land te noemen is. We kunnen de meest elementaire kerntaken niet bieden, namelijk gezondheidszorg voor onze inwoners', meent dr. Vereecken.

Alvast wat de overrompeling en de agressie in de Spoed betreft, hield spoedverpleegkundige en bestuurslid van de Vlaamse Vereniging Verpleegkundigen Spoedgevallenzorg Geert Berden (Sint-Trudo) een pleidooi voor  een zorg- en sectoroverstijgende aanpak tegen agressie. Dat deed hij op het symposium van de nationale raad van de Orde vorige week.

“Melden is niet genoeg en is cultuurgebonden. De realiteit is vaak heel anders dan de cijfers. We moeten de agressie ook opvolgen. Mij is het geval bekend van een collega die de agressie wou melden, maar de werkgever was het daarmee niet eens en beëindigde het samenwerkingscontract. Als publieke veiligheidsagenten van de ziekenhuissector  beweren dat er bij heel veel directies een soort omerta heerst in verband met het melden van agressiegevallen omdat het negatieve publiciteit is, is dat begrijpelijk, maar we moeten toch zien hoe we dat respectvol kunnen aanpakken. Liefst niet door iedereen op zijn eilandje en best wetenschappelijk onderbouwd. Het opleidingsaanbod in dat verband is vaak een zootje. Waar is de evidence, wie heeft het overzicht?”

Berden wees ook nog op de halfslachtige inzet van de bewakingsagenten  in ziekenhuizen. "In covid is die inzet gaan boomen en vonden we dat met zijn allen nodig. Een zestal maanden geleden hebben we in drie Vlaamse provincies geanonimiseerd gecheckt hoe het stond met de aanwezigheid van bewakingsagenten in ziekenhuizen. In twee van de drie provincies waren in driekwart van de ziekenhuizen bewakingsagenten aanwezig; in één provincie maar voor de helft. Waarom zijn die op sommige plaatsen wel en op andere niet aanwezig?"

"Minister Vandenbroucke is intussen al de derde minister die pleit voor een lik-op-stukbeleid. Wellicht zal dit landen bij het begin van de volgende legislatuur..."

Time-out

Weinig bekend is dat mensen in de zorg een time-out kunnen nemen als iemand hen agresseert. En als er een alternatief is, bij een niet-dringende zorgvraag, kan een zorgverlener ook zijn behandelingscontract met de patiënt verbreken na een stevige waarschuwing."

Met een twintigtal Vlaamse ziekenhuizen bereidt zijn vereniging nu wel een campagne voor rond agressie.

> We evolueren van chronisch naar acuut huisartsentekort (Berchemse huisartsen)