“Blijven vertrouwen op papier in ziekenhuizen is minder veilig en efficiënt, zo blijkt uit een onderzoek van de BMJ. En problemen met het delen van elektronische dossiers zorgen ervoor dat zelfs de meest innovatieve ziekenhuizen niet optimaal kunnen functioneren”, zo schrijft dokter Jo Best in The British Medical Journal.

Driekwart van de zorginstellingen in Engeland die deelnamen aan een onderzoek van de BMJ zijn nog altijd afhankelijk van papieren patiëntendossiers en voorschriften, ondanks de vooruitgang op het vlak van elektronische dossiers en elektronische voorschriften. De resultaten van het onderzoek werden bekend gemaakt op het moment dat een panel van deskundigen, bijeengeroepen door een commissie van het Lagerhuis, concludeerde dat de Britse regering een belangrijke doelstelling had gemist om papieren voorschriften in ziekenhuizen te bannen en tegen 2024 digitaal of elektronisch voorschrijven in de hele NHS te introduceren. ‘Papierloos’ worden is al enkele jaren een droom van de NHS: in 2013 daagde de toenmalige minister van Volksgezondheid Jeremy Hunt de NHS uit om tegen 2018 papierloos te worden; de overgang naar elektronische patiëntendossiers (EPD's) is tot op de dag van vandaag een prioriteit voor de NHS.

Op het terrein
Onder het NHS Long Term Plan worden zorginstellingen uitgedaagd om een kernniveau van digitalisering te bereiken tegen 2024 en om de uitrol van EPR-systemen en apps te versnellen. De huidige doelstellingen zijn dat 90% van de NHS-instellingen eind 2023 een EPR-systeem moet hebben,4 en 95% in maart 2025. In Engeland zegt de NHS bijna £2 miljard te investeren om ziekenhuizen aan te moedigen EPD's in te voeren; volgens NHS England is er vorig jaar £440 miljoen uitgegeven om ziekenhuizen te helpen bij het installeren of upgraden. Uit NHS-cijfers van mei dit jaar blijkt dat 88% van de ziekenhuizen in Engeland nu met EPD's werkt.

Toch toont het onderzoek van The BMJ aan dat papieren verslagen nog steeds veel voorkomen. De BMJ vroeg 211 acute, gemeenschaps- en geestelijke gezondheidszorginstellingen of ze papieren, elektronische of beide formaten van patiëntendossiers en medicijnkaarten gebruikten. Twee zorginstellingen, de Royal Free London en Liverpool Women's Foundation Trusts, zeiden dat ze de gevraagde informatie niet konden geven; 24 zorginstellingen gaven geen antwoord.

“Als we bedenken dat een papierloze NHS al meer dan tien jaar wordt nagestreefd en sommige ziekenhuizen al bijna twee decennia EPR-systemen hebben, waarom zijn papieren aantekeningen en voorschriften dan nog steeds zo gangbaar?”, aldus dr. Best. 

Hinderpalen
Eén bemoeilijkende factor is de frequente verandering in de regering. Instellingen die proberen hun doelstellingen te halen op het gebied van papierloos voorschrijven en patiëntendossiers, hebben de afgelopen jaren te maken gehad met een opeenvolging van staatssecretarissen van Volksgezondheid met verschillende benaderingen en de publicatie van verschillende strategieën waarin de doelstellingen en prioriteiten voor digitale transformatie uiteen worden gezet. "Hoe houd je als zorginstelling de vinger aan de pols, terwijl wat je wordt opgedragen steeds verschuift?”, aldus Dale Peters, senior onderzoeksdirecteur bij technologieanalisten TechMarketView. 

Een andere factor zijn de kosten of de ontoereikendheid van de investeringen of financiering. Maar hoewel dit kan worden aangehaald als een belemmering voor de uitrol van elektronische systemen, levert het gebruik van dergelijke software meestal besparingen op, bijvoorbeeld door de efficiëntie van zorgpersoneel te verhogen of veiligheidsincidenten te verminderen.

Elektronische systemen worden vaak aangeprezen als systemen die alle medewerkers in staat stellen om vanuit één dossier te werken, met een duidelijk overzicht van de toestand van de patiënt. Maar het delen van informatie tussen elektronische systemen kan een problematisch zijn: het EPD-systeem van de ene instelling is waarschijnlijk niet compatibel met dat van een ander ziekenhuis en IT-systemen in hetzelfde ziekenhuis of dezelfde instelling kunnen ook moeite hebben om toegang te krijgen tot de gegevens van dezelfde patiënt. Ook is de informatie in een EPD vaak niet gemakkelijk te bekijken door andere ziekenhuizen of eerstelijnszorgverleners. "Hoewel er vooruitgang is geboekt, is het nog lang niet zo ver als nodig is om volledig interoperabele systemen te hebben binnen het NHS”, zegt Peters.